Şiir > Halk
üzgün
Bil ki Yorgunum
Bana öyle bakma, bir hoş olurum, kaybeder kendimi, ben kaybolurum / Çoktan unutmuştum
nostaljik
Bizim Olsun
Neon lambaları yansın yandığı kadar / Bir yangından arta kalan kül bizim olsun
karamsar
Sadece Yolcu Gitmez
Sana diyemem deme, seviyorsan demelisin / Hayat öyle kısa ki, mümkünse sevmelisin
üzgün
Kim Öğretti Böyle Bakmayı
Hadi! gül, gül güllere karışsın, hadi! gül, aşk sevda ile barışsın / Kim
olumlu
Bu Yurdun Bütün Türkülerini Sevdim Ben
Türküz türkü çağırırız ya / bu yurdun bütün türkülerini sevdim ben
olumlu
Saklambaç...
Yoruldum gök yüzüne bakıp hayal kurmaktan, / Bulutlardan kediler, çiçekler, ağaçlar,
olumlu
Bizler Atabarını Atatürk'le Oynadık
Milattan önce beşbin, geri git orda Artvin / Belki de o geldiğin, yerde
üzgün
Kor Kor Yanan Zar Benim
Derman arar yüreğim, ah vefasız görmezsin! / Kırılmadan dallarım, aç yaramı sar benim.
KİTAP İZLERİ
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa
Acının ve Istırabın Edebiyatı Peyami Safa'nın "Dokuzuncu Har-iciye Koğuşu", hastalığın pençesindeki insan ruhunun zamana meydan okuyan bir keşfi olmaya devam ediyor. Edebiyatın en temel işlevlerinden
İncelemeyi Oku