• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
61
|
|
|
|
|
Düþler iken her gece seni, sen düþ/tün anlamadým. “Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde" diye baþlamýþ masal. "Ýki katlý bir ev ve bu evde bir prens yaþarmýþ”. Sonra düþ/de gör demiþler. Ev kaybolmuþ, prensten haber alýnamamýþ. Prenses az gitmiþ uz gitmiþ, dere tepe düz gitmiþ ama prensi bulamamýþ. |
|
62
|
|
|
|
|
– Onun gözleri en güzel…
diyor ve o “levha-i an”ýn sath-ý bediinden gözlerini ayýrarak bana bakýyordun.
O levha hakikatten pek güzeldi, bilhassa o kahverengi gözler…
o kadar güzeldi ki, sanki senin gözlerindi.
Sonra ilave ediyordun;
– Yüzünün güzelliði de doðal deðil mi?… |
|
63
|
|
|
|
|
Oysaki dilimizden çýkacak iki hecenin ucundaydý sevda ''Seni seviyorum.'' bu iki büyülü kelimeydi iþte hayatýmýza coþku ve anlam katacak olan... Ne yaparlardý bize bir kere söyleyebilseydik... En fazla ''Ben seni sevmiyorum.'' derlerdi ya da ''Senin le olmaz arkadaþ olarak kalalým daha iyi.'' derlerdi... |
|
64
|
|
|
|
|
Biliyorum , bir gün öleceðim..Ama senin için deðil; senin gibi kirli yüzü temize çekmenin aðýr bedelini ödeyemediðim için..Sen kanatlarýmý kýrarken ben seni hayata nakýþlandýðý zannederdim..Ne kadar büyük yanýlgýnýn içindeymiþim meðer..Sana gelen her yol benim sonummuþ..Þimdi git sevgili diyeceðim ama beni öldürmeden gitme..Gitme...Kendini bende arýndýrmýþken niye öldürmedin beni...Ýçimdeki cocuðu kürtaja zorlarken gözlerimdeki cenini niye hayat verdin ? .Madem bir gün gidecektin, niye denizlerimi niye umutlarýmý kirlettin ? Yüreðim paramparça..Gözlerim kan çanaðý..Aldandýðýma, gözlerimdeki yaþa deðil sitemim; sana yüreðimde bu kadar anlam yüklediðimedir..Sakýn yanlýþ anlamayasýn..Sahte gülüþlerin hala gece yarýsý ürkeklerime denk gelirken, sen benimle oynadýðýn masalýn hangi sahifesinde kaldýn...Masal bitti / Sen yüreðimi iðfal ettin...Sen içimdeki " aþk " kelimesini ayrýlýða gelin ettin..Þimdi sevinebilirsin...Neden diye sorma bana..Sen benim bu dünyada en büyük dileðim'din..Þimdi bende koca bir hiçsin..Seni sana gömdüm...Sana dair tek bir nefesim yok artýk..Seni hayat sanmýþtým mutluluk safýnda..Meðer sen ayrýlýktan alýntý yapýlmýþ koca bir yalanmýþsýn...Örttüm üstümü sýkýca..Kapadým yüzümü.. Kapadým kirpiklerimi bulutlarýn arasýnda, küçük bir dilek tuttum..” Sensiz, temiz bir hayat dileðimle “ seni içimde öldürdüm..Ýtiraf ediyorum; katilin benim.. Sana ise tek bir sözüm bile yok..Ýhanetinden baþka yerin yok bende…Koca bir boþluksun bende…
|
|
65
|
|
|
|
|
Gözlerin hep gözlerimde kalsýn, /
Bu sevda beni benden aldýkça alsýn istiyorum. /
Sen hep gülümse bana /
Sen gülümse ki /
Bakýþlarýna eþlik etsin alev dudaklarýn. /
Sen ey sevgili /
Sen nazlý gülü asil topraklarýn. /
|
|
66
|
|
|
|
|
Aþk böyle bir þeymiþ iþte..Her dakika insaný aðlatan bir þey.Anlatamayýnca sýkýntý yapan bir þey,Kelimelerin yetersiz kaldýðý bir þey.Sen benim içimden kopansýn.
Bensin!
Canýmdan ötesin.
|
|
67
|
|
|
|
|
Sakýn “seni seviyorum” deme bana. Tüm sýfatlar isim artýk kurduðum cümlelerde. Deðil ünsüzler, ünlüler bile düþüyorlar karþýlarýna sevgi dikilince. Büyük ünlüler vazgeçiyorlar uyumlarýndan. Küçük ünlüler daðýlýyorlar dört bir yana. Sadece Aþk büyük harfle baþlýyor cümlelerimde. Kýyamet kopuyor tüm atasözlerinde, tüm deyimlerde. Baðlaçlar baðlayamýyorlar kelimeleri öpmeden kelamlarý. Yýkýlýyor alfabe, yýkýlýyor kurallar aþkýn alfabesinde. Aþký yaþýyor aþký anlatýyorum ben senin asla anlayamayacaðýn bir tümce düzeninde. |
|
68
|
|
|
|
|
Ben seni hiç sevmedim ki… En lezzetli halinde erirken dilimde, çekirdeðindeki acýnýn tadýný hissettim istemeye istemeye. Yaralý bir attý umut; yaþatmak için mücadele etmek sanki bir suçtu. Bir kurþun uzaklýðýndaydý. Gez, gör, arpacýk! Ve bumm! Öldürmek daha kolaydý! Acýya odaklý sevdalarda, aþk yüreðe çok uzaktý. Ýþte bu yüzden hiç sevmedim ben seni. Sevemedim. Acýnýn tekelindeki bir kadýn sevmenin uzaðýnda yitti, gitti…
|
|
69
|
|
|
|
|
“…AÞK’larýn en güzelini, çýlgýnca sevenini,
yalnýz sende bulmuþtum, yalnýz senin olmuþtum…”
Kelimeler ile anlatýlamayacak kadar engin, sevgili ile yaþanýlacak kadar coþkulu, ifade edilemeyecek kadar yoðun ve tanýmlanamayacak kadar karýþýk olan, herkesçe bilinen, adýna AÞK denilen efsunlu kelimeyi anlatmayacaðým. Onu yaþayacaðým.
|
|
70
|
|
|
|
|
"Seni sensiz yaþamak çok zor… Her gece yaþanan sensizlik, her gece ayný hüzün... Beklenen, özlenen sen, sen, sen... Ümit edilen seni bana getirecek son sabah, seni benden götüremeyecek son akþam olmasý; arzu edilen, özlemle beklenen gecelerin gelmesi..." |
|
71
|
|
|
|
|
Þiir ve Aþkýn Kýsa Bir Tanýmý... |
|
72
|
|
|
|
|
yaným da kalda sevgilim ister yÂrim ol istersen yaram |
|
73
|
|
|
|
|
Ben seni anlatamadýðým,yazamadýðým her kelimede sevdim. Dudaklarýma týlsým býrakan öpüþmelerinde sevdim, bir mahkumun rüyalarýnda büyüyen yalnýzlýðýnda sevdim ben seni.... |
|
74
|
|
|
|
|
HAYATIM’sýn...
Þeceresi hüzün olan adamýn buzdan kalbine düþen hayatsýn..Canýma can diye süzülen canânsýn. Kanadýnda mutluluk olan baharlarsýn sen...Gonca güllerle süslenmiþ sabahlarýn gülümsediði cansýn sen.. Kaybettiklerimin ardýndan tek kazandýðýmsýn..Bedeli ödenmiþ acýlarýmý dudaklarýndaki nefesle gideren þifâsýn sen.. Baðrý yanmýþ ve susuzluktan yüreðimi kurumuþ kýyýlarýma dolan ve benliðimden aþýp yüreðimde çoðalan bitmez deryâsýn sen..Yaralarýma kendi yarasý gibi bakýp sökük yüreðimi Eyyubvâri sabýrla mutluluk ekleyen, çöllerimdeki serabýn tükendiðini bilip dudaklarýndaki ab- ý hayat ile menzile giren Leylasýn sen...Göðsümde her zaman övünç abidesi diye saklayacaðým ömrü vefasýn sen..Sen susuzluðuma düþen hayatsýn..Bak çöllerim yeþeriyor..Dokun topraða..Zamanýn göðsünde elenmiþ topraktan “ sen ” fýþkýrýyor bak..Dua dua filizleniyor kuru yapraklar..Ýçinde büyüttüðüm kýz çocuðunu vakitsiz gömen adamýn kuru dudaklarýna sunulmuþ ab- ý hayatsýn...Sen benim gözlerindeki kendimi gördüðüm hayatýmsýn...Soluklandýðýmsýn, nefes aldýðýmsýn.... |
|
75
|
|
|
|
|
sevgilime ve tek aþkýma yazýlmýþtýr. |
|
76
|
|
77
|
|
|
|
|
Kendimi su bardaðýnýn içine istemeden düþmüþ, çýkmak için can havliyle çýrpýnan bir sineðe benzettim uyanýnca… |
|
78
|
|
|
|
|
Bir gün sormuþlar alp erenlerden birine: -Sevginin sadece sözünü edenlerle onu yaþayanlar arasýnda ne fark vardýr? -Bakýn göstereyim, demiþ o yiðit adam.
|
|
79
|
|
|
|
|
Bu gün ben okuldan kaçtým. Çok önemli baþka nedenlerim vardý. Þimdi burada söylemesem... Olmaz mý diyorsunuz? Þiir yazmam lazýmdý. Sizlerde genç oldunuz. Fazla kurcalamayýn iþte. Baharlý, böcekli, tomurcuklu çiçekli, bulutlu bir þeyler. Sýnýfta bir türlü aklýmý toparlayamýyorum. Çünkü o var…
|
|
80
|
|
|
|
|
Soramadığım “neden” sorusunu şimdi iki defa soruyorum “neden bitirmiştin.” “Neden gittin.”
|
|
Anasayfa
