Kastamonu’da askerim.
Cumartesi pazar günü sivil kýyafetlerle çarþý iznine çýkýyoruz.
Saati de söyleyeyim.
9’a yakýn çýkýyoruz.
Yýlý da söylemeliyim 2002’idi sanýyorsam.
Ýzin kaðýtlarýmýzý alýr almaz tüm arkadaþlar
Çil yavrusu gibi saða sola daðýlýrdýk.
Arkadaþlardan bazýlarý;
karnýn doyurmaya,
bazýlarý kýz tavlamaya,
bazýlarý ailesi ile buluþmaya,
bazýlarý kafayý çekmeye,
Ben ise tek baþýma Erol Abi’nin nargile kafesine giderdim.
Benim takýldýðým yer her zaman belliydi.
Bulmak isteyen, görmek isteyen gelir beni orada bulurdu.


Kafenin sahibi Erol Abi’nin dükkaný küçük ve de þirin bir yerdi.
Ancak mekanýn duvarý baþtan sona kitaplarla doluydu.
Sadece kitap olsa; Saz, Ud, Cümbüþ, Keman, Klarnet
neredeyse orkestra kuracak kadar müzik aleti de vardý.
Beni oraya çeken tek neden önce kitap
daha sonra dükkanýn sahibi Erol Abi’nin insanlýðý ve adamlýðýydý.
Erol abi, iþletme mezunu has bir Anadolu çocuðuydu.
Artýk her hafta sonu dükkaný birlikte açýyor,
ortalýðý birlikte temizliyor,
sonra da oturup güzelce kahvaltýmýzý yapýyorduk…
Daha sonra da müþteriler dükkana gelmeye baþlýyordu.
Dükanýn müdavimleri genel de polis kolejindeki öðrenci adaylarý,
üniversitede okuyan öðrenciler, askerler, vs…
Bir süre sonra kafeye insan sýðmaz hale geliyordu…

***
Yine böyle bir gün de önceden de tanýþ olduðumuz öðrenci arkadaþlardan biri;
– Yuþa abi, içtiðin sigarayý parmaðýnýn arasýnda çevirdiðin gibi, bize bir de sigaranýn edebiyatýný yapar mýsýn”- dediler.
– Olur yaparým.- dedim ve ayaða kalktým…
Erol abi hemen bir tabure getirip;
– Çýk üstüne yüksekte konuþ herkes duysun- dedi.
Nasýl oldu bilmiyorum tam 45 dakika boyunca
gayet akýcý bir dille aklýma sigara ile ilgili gelen
her hikayeden, her olaydan tezsiz bir nutuk çekmiþtim.
Konuþmam biter bitmez 3 kýz öðrenci
yanýma gelerek hep bir aðýzdan;
“Bravo” deyip alkýþ tutunca kafede bulunan kýz – erkek herkes
“Bravo” deyip onlarda alkýþ tutmaya baþladýlar…
Hayatýmda ilk defa o gün dünyayý siyasetçilerin kafasýyla bakabildiðimi hatýrlýyorum…

***
Etrafýmý saran kýz öðrencilerden biri;
– Ne güzel konuþtunuz- dedi.
– Hüsn-i teveccühünüz!- dedim.
– Sigara ancak bu kadar güzel anlatýlabilirdi. Dilinize saðlýk- dedi baþka biri…
– Teþekkür ettim.
Konuþmamý isteyen erkek arkadaþ :
– Abi bu hitaba bir sigara daha yakýlýr- dedi.
– Hay hay dedim. Hep birlikte birer cigara daha yaktýk.
Tam çay içmeye oturacaðýz, böyle:
Kýsa boylu, sarýþýn, çakýr gözlü bir kýzcaðýz gülümseyerek;
– Bu kadar güzel konuþuyorsunuz, boþ durmasanýz, hep yazý yazsanýz ya- dedi.
Ben de:
– Baþ üstüne! Lütfen evinizin adresini verin yazým- dedim…
Siyasetçi olsam iþim bitmiþti.
Þükür ki kýçý kýrýk bir askerdim…
– !
– …
– …