üzgün
Yanlızlık Kokusu
Buram buram yalnızlık kokarken bu sokaklar / Ben penceremde izlerdim sessizce
Şiir > Kent
nostaljik
İstanbul
Martilarin çiğliklari korkutuyor uykudaki külhan beylerini / Sonra ekmek derdine düşmüş ayaklarin sesleri
üzgün
Çizgi
asfalta akıtılmış tüm hikayeleri / gizli saklı rüyaları,camla muavin arasında sıkışmış küfürleri
karışık
İzmir! Sen benim erkeğim gibisin
vakti bir zamandı / senin bir parçan değildim ama beni aldın
nostaljik
İhtişamın Ninnisi
Sislerin gölgesine resmetsem endamını / Seyretsem şafak vakti titreyen mehtabını /
nostaljik
İstanbul yansıması
Hangi rolünü oynamak istersin, /Seyircisiz, / Görmediğin gecede, / Bahçede
üzgün
Kentin ölümüne ortak
Hiçbir gölge oturmadı yanıma, /Senaryosuz gidişte hayatım, / Bilmiyorum, /Rastladım mı kendime hiç
