Şiir > Özlem Şiirleri
üzgün
Yalnızlığın Yıkandığı Geceler I
şimdi susun sesler anlamsızdır / yürekleri dağlayan sabahlara / düşen
üzgün
Eşkiya Vursa Üzülmezdim Bu Kadar
Hüzün basmıştı karanlık odayı, / Henüz yakmıştım kandillerimi, / Işıdı
üzgün
Suretler Mevsiminde Gölge Zamanı
bir devrik cümleydi yaşam / noktayla virgülün savaşından çıkmış /
olumsuz
Yalnızlığın Yıkandığı Geceler III
Dindirilmez bir acı bu / Yüzyıllara meydan okuyan / Yalnızlığın
üzgün
... Yapma
... Yapma / Tek taraflı masumiyet...Koca devin geniş omzunda asılı kalmış gibi, gecenin
üzgün
Yalnızlığın Yıkandığı Geceler II
Yalnızlığın gölgesine saklanır akşamların / Buğusuna yıkanır gözlerin içselliğinde /
üzgün
Geldim Kapına, Umutlarım Aşk Adına Olsada!
Neyleyim ki, acziyetimle diz çökerim, yüreğimden nefeslenirim, ah ne söylerim / Hadsiz, hesapsız...Bahşedilen
