yıllardır bekliyorum bu eşiğin başını
kırpmadan gözümü yüreğim zorlu bir umut
aç susuz giymekliğim
mor nakış tulumunu
ta ne zaman sesini bırakmıştı kor bir ateş buraya
bir de amansız titreyiş abanmıştı nefesime
o herkese cengaver cilvelendiğin eda
bilmedim ben hiç
ama tuttum sözümü her gece bu eşiğin başında
gözlerim pörtlemişti ışıktan göremiyordum
neydi ki önümden beni izleyen
o korkunç
varyok teyyaresinden sarkıtıp yekpare
yazsan neyi berkitir ne çıkar bu toprağı kazsan
o eşikten sel aldı yürüdü
gözünde seğirti dilinde bezgin ilenmek ilen
aldı yürüdü tüm yolları geriye doğru yürüyen
o olmazlı bahçedeki kuş sesleri su vermiyor avluya
evladır bu yalana değmesin gözleri
evladır burayı ordan ayıran
o çıvgın hudut
ne yana dönsen dişleri keskiden bir kapan
ve yok ilgisi iyi olmanın iyi olmakla
hangi zamanları boşadın ey züğürt dogma
doğru zamanda doğru yer kimin nesi
ey elime kalemi dolayan,
el edip durma
gayrı ne bildikse sanrı ne gördükse ziyan
ey kızıl kuyruklu tac, ey acun
işte şiir,
işte şırıl şırıl akan kan
işte tek görümlük alfabenin hançer elifi
oydu eğlenmedik damar koymayan hakan
sahi o zamanlar benim neyim oluyor şimdi
aşkar dergisi -11
