Bu aralar hava soğuk buralarda. İçinde can taşırken sırma saçlarından sevip, badem gözlerinden öpemediğimiz AŞK! Beyazlığına aldandığı karın altında… Avuçlarım semada, dilim duada, senin gibi vefasızlık edemiyorum... Uyup da şeytana!!!
Ve Sevgili!
Sensiz, yıkık bir kentin uğultusuzluğun da haps olmuş paslı yüreğim… Razı olmuyor, yakasına yapışmış gözlerinden firara. Sövesim geliyor… Hasret yanığı kokunu benden esirgeyen namussuz rüzgara.
Şimdi ışığında, sıcağında, yangınlarındayım...Vuslata çok var bilirim. Güneş öldü! Rüzgar korkuda! Mevsimler sıraya geçti...
Sen sus! Ses etme, öğrenmesinler rakiplerinin onlardan biri; bir BULUT olduğunu!
Kavgamı ben başlattım ben bitiririm.Ama bana söz ver? Kaybedersem ıslatmayacaksın toprağı!!!
Bizler ayrı göbeklerden doğsak da aynı ummana yol almış ademoğullarıyız... Yolumuz, zamanın bir köşesinde elbet böyle birleşiyor...
Yanmış yüreklerde ki kesif odun kokusuna burun tıkamayız...
Aşkın od'unda yanar,dil düşümüyle yara sararız...
Kendince aşk ayetleri yazan, yüreğinin alfabesini sayfalara dökmüş, adım gibi dik bir kadınım...
Elif Battal
1980 yılının sıcacık bir Temmuz ayında, güneş 6. güne uğramışken dünyayla tanışmışım.Anadolunun batı yakasıdır kentim Eskişehir.
Eskişehir
Tek şeritli bir yolda ilerleyen cümleler kurmayı sevmiyorum...Kelimelerin dansı,yürekteki ahenki yansıtmalı diyenlerdenim...Hayatı sadece mutluluk(beyaz) ve keder(siyah) olarak görmüyorum...Doğumdan ölüme insan ışığı, tüm renklere can veriyor bence...
Elif Şafak, Ahmet Altan, Sinan Akyüz, Canan Tan, Ümit Yaşar Oğuzcan, Nazım Hikmet,, Ömer Hayyam, Cemal Safi, Ahmet Arif,Yusuf Hayaloğlu, Mevlana Celaleddin Rumi ve Can Yücel... Hele bir de fonda kulağımı okşayan Göksel Baktagir Hicazları olursa....
Kendimce...
