Bir de bağırsam

Yakalandığın bir şaşırtmaca, bir komplo teorisi aklını bulandırır. Bilmediğin ise, kaderinin seni bıraktığı kavşakta bir yön seçmen gerektiği. Çalkalanır tüm benliğin, ruhun yakarır içinde ve sen duymazsın. Seçtiğini yaşarsın.

Sanki bir yanılsamanın içinden geçiyormuşsun gibi yürümeye devam ediyorsun.

Hayatta olmak Zaman ile sınırlanmış dram aksiyon. Bazen şüpheli derecede sakin, bazen gerilimli, çokça ise olağan, iyi kötü belli anlayacağın. Kabaca: bu filmi ben seçmedim, içine düştüm.

Yazmak, heceleri biriktirmek olur. Kelimeletin anlamını açıp göstermek.
Derine gömülmüş hazineyi kazıp çıkarmak, sergilemek gibi.
Yazmak bambaşka bir eylem.

Hayat dediğin

Herkesin bir fikri olabilir, kafa farkı.

İnsanım ben. Seçimim değil. İnsanım ben, tarihin her sayfasında varım.

Sorular asılı, cevaplar ikiyüzlü Oysa esas mesele zaman değil. İnsan.

Müzik biter. Sessizliğin adı hayat olur, şimdilik. Kısacık anlardan ibaret zamanlar. Sesler, yüzler, yaşamdan kesitler. Hayat biter.

Olur da Aşk ile uyanırsan

İnsanlığına yumruk yumruk dalar hayat. Canının acısını kader diye yutkunursun. Git yukarı, dön aşağı ömür denen değirmende öğütülürsün. Hadi oradan diye haykırsan da yine şüphen kendinden yana .
Filmlerde, dizilerde sergilenen insanlığa salya sümük ağlayıp inanırsın ya Sana ne desem, bilemedim ben. Tut ki dedim, seçen

İnsan çok mu şey ister?
Aslında istediğim ütopya değil, mümkün.

Ah, diye biter ömürler

Unutmak istediklerim bir yana, hatırlayamadıklarım beynime saplanmış kocaman bir soru işareti. Sahi, yaşanmış olanlar neydi?

Ben, düşünmenin bir zararını görmedim. Düşünceden korkanları az çok anlıyorum. Bilmediklerindendir. Göremedikleri ve hayal edemediklerinden.

Kadere inan ya da inanma, hayatın sana giydirdiğini söküp atamazsın, inkar veya kabul edersin.

Ölüm sadece nefes ile yetinmez, her türlü ölünür. Boş bir kabuk kalır ardında, duygusuz, merhametsiz. Yaşayan ölülerin kalabalığında nefes almak acıtır.

Ben, düşünmenin bir zararını görmedim. Düşünceden korkanları az çok anlıyorum. Bilmediklerindendir. Göremedikleri ve hayal edemediklerinden.

Etrafımda olanlara bakıyorum; dayanamıyoruz farklı düşüncelere, fikirlere. Anlamak için çabalamıyoruz. Kabul etmek zorunda olmadığımızı unutuyoruz. Unutuyor muyuz, görmezden mi geliyoruz, yoksa bizim doğrumuzu kabul ettirme peşinde miyiz?..