Öğle vakti göğsümü güneşe asıyorum artık. Derdim biraz kurumak, içimi kurutmak sanki. Gerçi buna kurumak mı denir, yoksa yokluğunun takvimin de kavrulmak mı, bilemedim. Bilemedim ama belki bir gün diye, o bir günün hatırına gizlendim işte neyleyim
Sana yazılar yazmak bir mayına basmak gibiydi ruhumla sen arasında. Kalsam olmuyor, gitsem çıldıracağım. Bir tek şunu biliyorum bir ömür seni bekleyip sana yazacağım.
Sokakları kirlenmiş bu şehrin / Küfrünü savuran denizler sarmış Haliç'i /
Simsiyah ve uzun gece saçları parlıyordu. / Denizin üstünde şehrimin tacı
Yüksek mukavemetli / yalnızlıklar kaldı geriye senden / Saçak altlarında
Daha şarkısı yazılmamış bir kavuşmanın / Eteklerinden sıyrılan mahur bir düş gibi
Katmer karasıydı gözlerin, / aydınlığın içinde zifiri karanlığı temsil ederdi. /
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim.
İstanbul
İsmet Özel, Atilla İlhan, Ataol Behramoğlu,
