çok defa geçtim bu yoldan
şimdi neden düşmelerim...
elimi dostta
sözlerimi sûkutta
adımlarımı tenhada bıraktı yokluklar...
yüreğimi serçelere dağıttım
göz yaşlarımı kaktüslere
sevabını boş mezarlara...
ziyan yapamadıklarımdadır.
düşüyorum
yoksun sen
d-üşüyorum...
ne olur
aldırmasan bana,
uzanıp da usulca
kokunla noktalasan güzümü
baharıma küsmelerim senden olsa
ne olur
merhamet eyleyip yağsan
rahmetin dokundu diye
çamurlara dostluğum senden olsa...
çok..
çok defa düştüm oysa,
şimdi neden
öylece kalmalarım
