Doğum sonrasında geçen süreçle birlikte giderek hormon tepileri kaybolan doğuranımızın, dıştan edindiği duygu bağı giderek zayıflayıp, kopar. Hatta yavruyu başında savma, duygularıyla yavruya yaklaşır. Bu nedenle doğuran endeksli analık söylemi bizim söz konusu ettiğimiz analık davranışı değildir.
Bu kurgular kolektif alan içinde özgeciliği geriletip, kolektif gücü kullanan kişisi bencilliği hortlattı. Tarih bu kurnazca kurgulanmış olayları, köleci sahiplik mantığı içinde "kurnaz Enki" tamlaması içinde anlatır.
Hâlbuki ki kolektif birim zamanlı süre durum içinde kişi hem kendisinin savunma mücadelesini verirken hem kendisini hem de diğerlerini koruyordu. Diğerleri de savunma yapan için savunma yapana yiyecek buluyordu.
Hemcinsler doğal ortamın içine ne fakir olarak doğuyorlardı; ne de zengin olarak doğuyorlardı. Ne köle oluyorlardı; ne köle sahibiydiler. Ne de aradıklarını bulduklarında şanslıydılar; ne de aramadıklarını bilmemekle şansızdılar.
Doğadaki üreme içinde bakımı yapılan bir yavru; uf demeden ebeveyni sırtımda taşımalıyım, demenin minneti içinde değildir. Bakımdan kesi-len yavru da kimsenin değildir. Bunun gibi totem alan içinde de tıpkı doğadaki gibi doğal yol ile doğumlar oluyordu. Kolektif birim zamandan ötürü yavru doğuranın ve doğurtanın bakım aitliği olmuyor o
Yüksek potansiyelin düşük enerjili (açlık veya boşluk) alana doğru olan akışı nedenle yüksek enerji burada açlık gibi bir parça belirişler (enerji zayıflığı olmakla) eksiği tamamlayacak yeni bir olgu ve olayların biçimlenişine yönelmekle hayat, (açlığın, olgu ve olay) doygunluğuna (şarjına) dönüşür.
