"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
Bu kurgular kolektif alan içinde özgeciliği geriletip, kolektif gücü kullanan kişisi bencilliği hortlattı. Tarih bu kurnazca kurgulanmış olayları, köleci sahiplik mantığı içinde "kurnaz Enki" tamlaması içinde anlatır.
Doğum sonrasında geçen süreçle birlikte giderek hormon tepileri kaybolan doğuranımızın, dıştan edindiği duygu bağı giderek zayıflayıp, kopar. Hatta yavruyu başında savma, duygularıyla yavruya yaklaşır. Bu nedenle doğuran endeksli analık söylemi bizim söz konusu ettiğimiz analık davranışı değildir.
ÇÜNKÜ KÜRE YÜZEYLİ BİÇİM TOPLAM KOLEKTİF ENERJİYİ HER TARAFA DÜZGÜN YAYAR. İşte ortak paydaşlığın sırrı düzgün yüzeyli alan ve küre yüzeyli hacim içindeki enerjinin düzgün yayılması nedenle kolektif güç kolektif alanda herkesin yeteneğine, herkesin ihtiyacına göre pay almasına dönüşüyordu.
Küçük bir grup içinde de sürü salınımıyla olunamıyordu. Küçük grup kendi aralarındaki kendi ilişkileriyleydi. Kendi yaşamlarını kendi ortak anılı duygularıyla paylaşıyorlardı. Ortak anı kalıbı üzerindeki anlatım biçimi, dilin belirgin bir işaretçisiydi.
Böylece özel mülkiyetçi alan, kolektif güç ve kolektif sahipliğin muktedir oluş "zımnına atfın" tersi olan söylemle tanımlanacaktı. Neydi kolektif atıf?
Üretim ilişkisi bazında ve üretilenleri tüketme bazında ortaklıktı, beraberlikti. Mülk sahibi de bu atıfta hareketle kendine "ortak tanımayan" bir sahip oluş şeklini ilan edecekti.
Hâlbuki ki kolektif birim zamanlı süre durum içinde kişi hem kendisinin savunma mücadelesini verirken hem kendisini hem de diğerlerini koruyordu. Diğerleri de savunma yapan için savunma yapana yiyecek buluyordu.
