"“Yazarlık, daktilonun kaç kere ‘güzel fikir!’ diye bağırabileceğini test etmektir; genellikle çok sık.” — Mark Twain"
"“Yazarlık, daktilonun kaç kere ‘güzel fikir!’ diye bağırabileceğini test etmektir; genellikle çok sık.” — Mark Twain"
Kapitalizme-modernizme yenik düşmenin sebebi, güya eleştirirken onun yaptığını bir başka biçimde yaparak onu dolaylı yoldan güçlendirmeye çalışmaktır. Marksizmin yaptığı da bu değil mi? Hatta halen böyle yollarına devam etmiyorlar mı?
Kedileri, köpekleri besliyoruz da, insanların, hele de yardıma muhtaç insanların neden bir kedi kadar, bir köpek kadar değeri yok yanımızda... İnsanın insana ettiği zulmü başka hiç bir canlıda göremiyoruz. Tamam avlanıyorlar, aç karınlarını doyurmak için, doğaları gereği, öldürüp yiyorlar, ancak insan gibi, yakaladıkları canlıya işkence etmek gibi bir
YZ
Üç bin yıldır hür yaşamış ve medeniyet öncüsü olmuş bir millet kefenlenemez! Buna kimsenin gücü yetmeyecektir
Korkutma esasına dayanan davranış kuralları (etik), bir erdem olmadıktan başka güvene de uygun değildir. (1924, Muallimler Birliği Kongresi Üyelerine)
Artık fikir adamlarını mumla arıyoruz. Ortalık, bağırıp çağıran, slogan atan bir sürü lümpene kaldı!
Fikir değil, slogan üreten olduk.
Orhan Pamukun Kar Romanı
Orhan Pamuk, Nobel Edebiyatı Ödülü almasından sonra okuduğum bir yazar oldu. Daha önce hiçbir romanını okumamıştım. İlk Önce Benim Adım Kırmızıyı okudum. Sonra Kara Kitap ardından Masumiyet Müzesi ve son olarak da Kar adlı romanını aldım elime
Orhan Pamuk ile
İslam ve rejim çetrefilli ve uzun tartışma gerektiren bir konu.
Konuyu peygamberin ölümüyle başlamak sanırım daha isabetli olacak.
Michael Curtizin Casablancasında, aşk insanı başkalarına karşı daha iyi yapıyorsa, daha diğerkam kılıyorsa gerçek aşktır demiyor muydu? Tutkuyla istemenin diğer adı olan aşkın gerçekliğini test eden şeyin yitirmeyi tercih edebilmek, karşı tarafın iyiliği için gerekirse vazgeçmek gibi bir paradoks olması, geçen yüzyılda kaldığını sandığımız aşkın bir haldi
Ekonomik değişim beklediniz, olmadı Koalisyon tadında herkesin ortak noktada buluşması şansı oldu, olmadı Parti levhası desen 1938den beri kimseye hayrı yok Demek ki nereye geliyoruz? Bu işler sizin bildiğiniz gibi olmuyor. Olmayacak da
Evet
Yaşadığımız bu felâketin bize gösterdiklerinden biri de bu örgütlenmiş cehaletin varlığı
Gerçekten bize doğru sunulan bir aday dahi olsa ve de o gerçekten güçte kalabilecek mi bu bir İki; niye her seferinde bize sunulan en güçlü adayları seçiyoruz?
