Şiir > Özlem Şiirleri
nostaljik
Sen Sessizliğin Enginliğinde Düşünürken!
Sende mevcut bulunan kudret kimindir bir hazmet / Muhayyilendeki esrara meyletme artık bir
üzgün
Bir Yeldin, Estin Serinlettin Gittin!
Ne kadar acı olsa da ne yazık anladım artık / Çok geç olsa
üzgün
Vedalaşmak
Bu hayattakı en zor işmi vedalaşmak sen kalıyosun sevdıklerin gidiyor aslında gitmelerını ıstemıyosun hatta icten ice
üzgün
Sensizdim Anlamsız Bir İnsan İdim!
Biliyorum ki imtina ediyorsun salınırken / Rıhtımda adımlarken, martıya bakarken /
üzgün
Yüreğime İniyor
Vura vura gittiğin bağrımın şurasında, / Sözlerinin izleri yanıyor, be Çingenem.
karışık
Saçının Tellerine Roman Yazdım
Meltemler bize eser, baharlar bizim için, / Teninin gül kokusu mevsimi sara sara,
üzgün
Ağlayışlarımda Seni Özlemek
AĞLAYIŞLARIMDA SENİ ÖZLEMEK / Yanarım yitip giden gençliğime / Üzülürüm
KİTAP İZLERİ
Ayaşlı ile Kiracıları
Memduh Şevket Esendal
Ankara'da Bir Apartman Dairesi: Cumhuriyet'in Mikrokozmosu Memduh Şevket Esendal'ın ilk olarak 1934'te yayımlanan ve adeta bir edebi zaman kapsülü niteliği taşıyan romanı Ayaşlı ile Kiracıları,
İncelemeyi Oku