"“Edebiyat, hayatın karmaşasında kaybolanların GPS’idir — tabii uydu sinyali kopmadıysa.” — Umberto Eco"
"“Edebiyat, hayatın karmaşasında kaybolanların GPS’idir — tabii uydu sinyali kopmadıysa.” — Umberto Eco"
Bizim mahalle işte...Kaderine terk edilen insanların çaresizlikten yaşayan şeytanlara, iblislere, hilkat garibesi yaratıklara dönüştüğü yerler...Birçok yazımın ana konusu olan mahalle hakkında bir sözlük yazarlarının düşünceleri...Ama bu insanlardan daha beter bir vahşet çağını kendi iç dünyalarında saklı tutan köylerde ki insanlardan bir haber yaşayan yorumcular ne yazıkki.."
Ulusumuzu yok olmaktan, tarih sahnesinden silinmekten, esir olmaktan kurtaran ve Türkiye Cumhuriyetini kuran Mustafa Kemal ve yol arkadaşları devrimlerin önündeki en büyük engel olan, Türklüğün özüne tamamen yabancı bu dinin yarattığı tehlikeyi çok önceden görüp çağdaş dünyada artık yeri olamayan ve bir daha hiç olamayacak olan tekke, zaviye
YZ
Ne çok tüketiyoruz. Bir kaç gündür işyerimde ve evimde biriken evrak, kağıt, broşür, dosya ve belki kitap ve kitap tarzı dokümanları tarıyorum. Rafları açtıkça arada biriktirdiklerim çıkıyor. Bir kısmı geçmişime götürüken, bir kısmı umutsuzluğumu artırıyor: İnsanlığa, geleceğe ve çevreye karşı olan umutsuzluğumu!
HIZ'ı yaşarken, sular, köpükler, yollar, evler, ağaçlar, tüm nesneler, aşka gelir....Şarkılar, türküler söyler, çığlıklar atmaya başlarlar aniden....En kıvrak, en otantik, en erotik, en karmakarışık figürleri içeren bir dans başlar ki...kıvırtmadan duramazsın...O hıza, vücudumuz tam uyum sağlayamasa da, en derinlerinde, hepsine coşkuyla eşlik eder...Ona yetişmeye, uyum sağlamaya çalışır içimizdeki
Bir ihtimal uyanırsın, ama gerçekten uyanabilirsin ya da bir sonraki rüyayı bekler bihaber olduğun umudun. Kimbilir, bir ihtimal vardır bir yerde kendinle buluşman için.
Oyun bitince, şah da, piyon da aynı kutuya konur diyen, Sokrates ne kadar haklı. Kendini tüm canlı varlıkların efendisi sayan, o da yetmez tüm dünyanın, hatta evrenin efendi-si olarak gören, hiçbir şeye saygı duymayan, göstermeyen insanoğlu, oyun bitince aynı kutuya gireceğini hesap edemiyor ne yazık ki
Öykü yazıldıkça karakterler belirginleşmeye başlar. Bir el onları düşüncenin karanlık, dipsiz derinliğinde uyuklarken bulmuş çekip çıkarıyordur yüzeye. Direnirler mi? Sanmam, barınacak beden bulmuşlardır çünkü. Yazarın boyun eğilecek iradesi üstelik o yaşlanıp giderken kendilerini ilk günkü canlılıkla ölümsüz kılacak sürece götürmektedir.
Ne geçmişim var ne geleceğim. Tüm saatlar durmuş. Akrep ve yelkovan kudurmuş. Tam sevme zamanı ya da duyguları coşturma zamanı derken ve at gibi koşmak isterken, bacağım kırılır. Hayat beni işte o zaman vurur. Dallarda kirazlar salınıp durur. Bense ağzım açık bakarım öylece. Hayattan tat alamam böylece. Neden
Türk Milleti olarak her zaman savaşa karşı ve barıştan yana olsak da savaş kaçınılmaz olduğu zaman, cepheye gitmek için, kadını, erkeği, çoluğu çocuğuyla bir an bile tereddüt etmeyiz. ''Gazi, vatan sevgisinin sembolüdür. Şehit ve Gazi, toprağı vatan; insanı ulus yapan değerlerdir.''
Bense bir gün karşımdakini anlamaya çalışmak yerine, kendimin anlaşılmasını beklemeyi deneyeceğim. Bunun için ne kadar yaşlı olursam olayım. AG
Aranızda birçoklarınız biliyorum ki benim gibi ticaret erbabı... Ticaret Erbabı olup da ticaret yaptığı kişilerden kazık yemeyen var mı? Kimse kendini kandırmasın... Hiç takanağı olmayanın yine de bir iki kişiye para kaptırmışlığı vardır illa ki... Benimkileri bir saysam dudaklarınız uçuklar... Bir kısmı öldü gitti, ahirette Rahmeti Rahmanın karşısına...
