... 80-100 kadar erkek, kadin ve çocuk öldürülmüstü. Çocuklari kafalarina sopalarla vurarak öldürdüler. Her evden en az bir kisinin canina kiyildi. Köylerde erkek ve kadinlar yiyecek ve su verilmeksizin evlere kapatildilar. Sonra da sabotajcilar gelip evleri havaya uçurdu. Bir kumandan, bir ere emir vererek, havaya uçurmak istedigi bir
Bu yazı yaşanan her kötü ve olumsuz olay sonrası sessiz kalıp kulaklarını her türlü bağırışa, yalvarışa ve de bunları durdurun diyenlere.Kendimize sadece ne kadar da duyarlı olduğumuzu sormak için de yazdım.
Ödemiş, Küçük Menderes ovasının verimli tarım toprakları üstüne kurulmuş bir kent. Konumu gereği çevresindeki birçok ilçe, belde ve köyle bağlantısını büyük ölçekte karayolu, pek azını da demiryoluyla sağlamakta. Yörede hava ve su ulaşımı yok.
“Bugün AŞK’ın büyülü penceresinden bakmayacağım hayata; ama tamamen duygusal yaklaşacağım duygularıma”
Adı : Özgürlük (!)
Soyadı : Müzesi
Yaşı : Ölümsüz
Uyruğu : Dünyalı
Dünya seyirci…
Biz seyirci…
Bu vahşetlerin yaşandığı bir çağ,yeni bir çağ olamaz.
Medeniyetin m’sinden dem vurulamaz bu çağda…
Bu çağda yaşamaktan utanıyorum.
Afgan halkının geleceğine belirlemek isteyenler bir adım öne çıksın..!
En çok çocuklar ölür
Dünyanın her yerinde böyle olur
Çocuklar böyle ölür
Ve oyun biter
Afganistan'daki savaş ne kadar umurumuzda. www.weblebi.com gündem sayfası
Ellerim kollarımı, kollarım bacaklarımı arayacak, bedenimden fışkıran kan bütün şehrin saf ada çayı sarılığını, acı kırmızıya boyayacak...
Bu savaşın çığlıkları bir tabloya sığmayacak sevgili Picasso...
Endişem de bu,korkum da bu.
Planlarımızı yaparken bu soruyu da bir kenarda
tutalım. Çünkü bu bölge ,yani Ortadoğu her zaman
savaşların,çatışmaların merkezi olmuş.
Kişiselleştiriyorum bazen dünyanın dünyevi sayılabilecek dertlerini. Depremler ve yangınlar sanki sadece beni sinir etmek için oluyormuş yada savaşlar sinir kat sayımı yükseltmek için çıkıyormuşcasına kişiselleştiriyorum..
"...savaşlar ve bu savaşlara yapılan hazırlıklar sürdürülebilir çevre olgusunun zıttına çalışan en büyük etkilere sahiptir..."
Güney Lübnan, yıllar sonra yeniden enkazlar altında ve bu görünümüyle tıpkı Yahudi soykırımını konu alan Polanski’nin o ünlü filminin son sahnesinde, piyanist Szpilman’ın dolaştığı enkazlar ülkesini andırıyor.
Asırlık bir cinnetin tohumlarıyla üreyecekti iffet, bu yüzden ağlayacaktı her bebek ve her doğum yeni bir ölüm olacaktı Tanrı’nın gözünde!
Ben cocukları, kanlı halleriyle değil; umuda uzanmış uçurtmaların ardından koşan halleriyle görmek istiyorum. Bana ölen bir cocugun donuk yüzüyle ve emziğinin kan donduran sahnelerini göstermeyin. Ben yarınların güneş huylu cocuklarının gülümseyen yüzlerinde Dünya' yı görmek istiyorum. Barışı, umudu istiyorum..
Sonunda kader onları karşı karşıya getirdi. Mahmut tetiğe dokunurken, ‘’anamızı ağlattınız’’ Diye haykırdı. Steve ise o sırada annesinin özlemini yaşıyordu...
