Bagirmalar, silah sesleri ve beraberinde gelen sessizlik kendini gostermisti. Anlamistim, sabah olmustu yine. Vatikan ve papaligin yikilmasindan sadece iki hafta gecmis, beraberinde tum Dunyada once ibadet yerleri daha sonra hukumetler birer birer silahli saldirilara ugramis ve patlatilmaya baslamisti.
Bagirarak uyandi. Biliyordu, kalbiydi yine. Gozlerini hemen acip elini gogsune goturdu. Derin bir nefes alip kalkmaya calisti fakat kalbi oylesine hizli ve ritimsiz atiyordu ki ilkinde basaramadi.
Kadin, bir erkegi istedigi icin erkek ona sahip olmustur, dolayisiyla sen artik o gozlerin sahibi degil, sadece hizmetkari olmussundur.
Biliyordu, yine cevap gelmeyecekti ama bir kez daha yazdi. Bir kez daha satirlara doktu hislerini. Iki dakika gecmeden her zamanki gibi son gorulme yazisi ekraninda belirdi. Sasirmamisti ama incinmisti.
Her sey isiklarin kapanmasiyla baslamisti. Bedenimdeki alkol umursamazligimi iyice arttirmis, bakislarim donuklasmisti. Ice cekilen sigara ise yuzleri az cok secmeme yardimci olmustu.
Vay efendim zenginin cocugu niye para verip askerlik yapmiyor da fakir parasi yok diye askerlik yapmak zorunda kaliyor? Memleket olarak bedelli askerlige bakis acimiz bu kadar net.
Onunla bittikten sonra Istanbul'la da bitmistim. Geri donmem artik buralara diyordum. Seviyordum Istanbul'u aslinda ama bu sehirde o varken nasil burada kalabilirdim ki?
Bakiyorum cevremdeki yasantilara uzaktan. Hep aldatilan kadinlarin hikayesi var. Hep erkeklerin nasil sevmesi gerektigini, asklari icin kadinlarin neleri feda ettiklerini ve hep erkeklerin zalimlikleri karsisinda nasil sevip te kaybettiklerinden bahsediyorlar. Bu yazilip cizilenlere inanmiyorum.
Devam ediyorum dusunmelere. Nedense ben hakliyim gibime geliyor. Zaten ayriliklarda herkes kendince haklidir ama bu sefer gercekten ben hakliyim. Belki de kendimce...
Ele gecirir bedenini heybetli bir ofke... Once bir guzel kendi kendine soylenirsin... Sonra da ona soylenirsin... Sonra tekrar kendine ve sonra tekrar ona...
Insan dogasi geregi kole degildir ve gozleri ne kadar sacma sapan secimlerle uyusturulursa uyusturulsun illa ki birisi gelir ve bazi seylere kafa tutar... Sonu hos olmasa da... Yine de deger.
Her zamanki gibi bir gunun sonuydu. Yoldan gecenlere dilendigim, onlara dualar okumak zorunda kaldigim ve karsiliginda sadece uc - bes kurus aldigim bir gundu.
Geldik dorduncu sezon, altinci bolume. "Game of thrones ve muhtesem kadrosu yine bekleyenleri sasirtmayi basardi.
Hayatta hicbir etkisinin olmadigini dusunduklerimiz ve kendisini de buna inandiranlar, istemeyerek te olsa adaletin buyuk bir parcasi olabilirler.
Polis - isci - halk kavramlari birbiriyle ic icedir. Sadece siyasi basta olmak uzere bazi oncelikler yuzunden taraf secmek zorunda kaliriz. Hepsi bu.
Gomlegimin dugmesini acip kravatimi gevsetesim geliyor. Aksine, tam oturdugundan emin olmak icin iyice yukari cekiyorum. Prezentabl gorunmem gerek. Cunku biliyorum karakterimize neler giydigimizin degil, vucudumuza neler giydigimizin onemli oldugu yillari yasiyoruz.
Bir anda simsiyah gozlerini goruyorum... Ruya oldugunu hemen anliyorum. Kalbim hizlica atiyor ve uyanmak istiyorum. Basaracagim gibi...
Ne demek herkesin esit olmasi? Ben suyum, ben buyum, o ise su. Kaldi ki bunlarin sectikleri o koltukta oturdular da ne yaptilar?
Deneme ve elestiri agirlikli yazmayi seviyorum.
Yazarlik konusunda belli bir gecmis, tecrube ve ornek aldigim birileri yok. Ayrica prezentabl da degilim. Belki de bu yuzden yazmayi seviyorum.
KKTC
Karamsarlik ve realite arasindaki aydinlik bir cizgide bir seyler karalamaya calisiyorum.
Machiavelli, Nietzsche
