Aşkta; daha iyisini beklemekten ziyade, kime ait olduğunu hissetmek önemli. Birine ait olmak için de ona karşı güçsüz ve muhtaç olduğunu kendine itiraf etmelisin. En azından ben ve benim gibi hayat görüşü olanlar için geçerli diyebilirim.

Hangimizin hayata hangi pencereden baktığının, algıladığının ya da yargıladığının pek bir önemi yok. Yeter ki ileriye doğru adımlarla ilerlemeyi isteyin. Yeter ki içinde adalet, eşitlik, hak ve anlayış olsun.

Sanki büyük bir suç işlemişim gibi, sanki insanların gelecekleriyle ben oynamışım gibi, sanki benim yüzümden bu durumdalarmış gibi ters ters bakışlara maruz kaldım. Alışığım İnsanları değiştiremiyorsun. Ne ben değiştim, ne de onlar... Canları sağ olsun.

Anlamadan, sorgulamadan öyle her gördüğünüze inanıp hemen yorum yapmayın İlla yapacaksanız da unutmayın Taa ilk ahitlerden geliyor insanın karakteri

Yarın 29 Ekim... Atatürk ve Türk bayrağı fotoğrafları eşliğinde ''Cumhuriyeti yarın ilan edeceğiz'' gibi sözler şimdiden sosyal medyaya koyulmaya başlandı bile... Koyulsun tabi, kutlansın Cumhuriyet!

Böyle bir hikaye değil belki onunki Belki kayıplarından dolayı arkasındakiler de bağırıp, çağırmak istemiyor ama o efsane konuşmasıyla umutsuzca yaşayan binlerce kişinin içindeki adalet özlemini körüklemeyi başardı Kamil Kartal.

Herkesin hatası olur. İktidar ve liderinin tonlarca hatası var fakat hala arkasında takipçileri var Bu yüzden bile bile 10 seneden beri başa gelemeyen birini sırf daha fazla oy aldığı için desteklemektense, bir hata yapmış ama doğru işler yapacağına inandığım birini şahsen desteklemeyi yeğlerim.

Düşünsene öyle bir organ ki tek başına, yalnız ve tüm vücudun yaşam kaynağı... Asla durmuyor, asla yılmıyor, kah ara ara dinlenme moduna geçiyor, kah sinirden dolayı tüm vücudu inletiyor ama asla pes etmiyor, hep ama hep çalışıyor...

Kötülük, erdemlik karşısında saklanıyor ama başka bir kötülük karşısında dize geliyor. Bu yüzden kötüler gibi düşünmeli, belki karanlığa da çekilmeyi göze almalı ama ince çizgilerde dur demeyi bilmeli...

Ellerini yıka. Efendim? Ellerini yıka ellerini...

Zorladıkça olmayacak. Zorladıkça kaybedecek. Zorladıkça karanlığa sürüklenecek. Ne yazık ki zorladıkça hep ama hep kan akacak O kan da kendi kanı değil şehit kanı olacak ama ne uğruna?

Birçok aşk hikayesi duydum, bazen okudum, bazen de iki filmde görüp kendimce yorumladım ama yaşadıklarımı ve de sana karşı hissettiklerimi artık satırlara dökme isteği duymaya başladığım zamanlardayım. Biliyorum... Bizim aşkımız milyonlarca aşklardan yalnızca bir tanesi ama yine de yazılmaya değer.

Her şey tanımadığım, bilmediğim Orta Doğu bataklığında yaşayan ünlü bir generalin öldürülmesiyle başlamıştı. Süper Güç bu generali ya da kendi deyimine göre teröristi öldürdüğü için medyada güç gösterisi yapıyor, Orta Doğu ülkesi ise bu generalin intikamını alacağına dair yeminler ediyordu.

Alarm çalıyor. Yine sabah oldu. Sabah oldu ama gün aydın olmadı. Enerjiden tasarruf amaçlı kış saatine geçmediklerini iddia ediyorlar fakat eminim ki benim gibi milyonlar, önce ışıklarını açıyor, daha sonra gözlerini

I speech kürsü, düşünmekten korktuğun, yazmaktan çekindiğin, oto sansür uyguladığın, korktuğun için aslında kendine zarar verdiğin bir eylemdir I speech kürsü, Türkiyenin ta kendisidir arkadaşlar

Dilerim Türkiye cumhuriyeti ilelebet payidar kalır.

Bir insanı, yemini ve de sadakati üç durumda tanırsınız. Ya elindeki tüm güç ve konfor alanını alırsınız; tepkilerini izlersiniz. Ya eline sonsuz güç ve yetki verirsiniz. Ya da sadece onun kararlarına güvenir, onun karakterine ya da sözüne güvenirsiniz.

Belki tarih boyunca bilinmeyeceksiniz ama tıpkı umut gibi iyilik de çoğalır. Sizin iyiliğiniz, başkalarına ışık olur ve böylelikle de kötülükler ve karanlıklar devrilir. Her şeyin ve de kendinizin güzel olması dileğiyle

Yilmaz Ozdilin bir yazisinda gorup sevdigim sozdur. Chp kurtarilmadan Turkiye kurtarilmaz demisti. Devamini da ben eklemek isterim. Kendimiz degismeden, Turkiye ilerleyemez. Yoksa bir sehrin bir belediyesinin kazanilmasi bir seyleri degistirmeyecek.

Onumuzde 31 Mart yerel secimleri var. Kisaca; memleketin tablosuna bir bakalim. Ulkede milli fabrikalarin cogu satilmis. Borc ve kredisiz don almak zor. Halk; domates, salata kuyruguna giriyor. Belediye secimleri gercekten bu kadar onemli mi?