Ben sana ne demeliyim şimdi?
Demeliyim ki; şu evren üzerinde sahibine ulaşmayan tek bir kelime bile kalmamalı… al, oku…

Şarabıma, sigarama, yastığa inat, yerdeki halıya inat, ‘Türk’ kışkırtmalarına inat Kürtçe, İbranica, Lazca, hatta tüm dünya dillerince ağlamak istiyorum. Yeter ki notalar otursun yüreğimin bam teline…

Şimdi dilimde mutasyona uğradı her şey, ve zihnimde… Güzel günler görecektik çocuklar, size biz sunacaktık ellerimizle... biz sandık ki, sizin için düşler kurmak yeterli… biz sandık ki yüreğimizin ortasına oturtunca sizin çıplak ayaklarınızı çözüm kendiliğinden gelecek… biz sandık ki şiirler bize cesaret verecek… olmadı elbet ama ne var

Kusmak, istemsizdir. Seçilmemiştir. Biyolojik sisteminizin kabul etmediklerinden kurtulmanın en iyi yöntemidir. Manifestodur, eylemdir, isyandır kusmak!

En fazla alıyorsun eline kalemi kağıdı, hariçten değil ama dahilden gazel okuyorsun… sonra dönüyorsun yazdıklarının başına ‘ulan, ne yazmışım ben, hiç bi şey anlamadım. Okuyan nasıl anlayacak’ diyorsun… sonra da ‘amaaaan, zaten anlamaları gerekenleri anlamaya çalışmıyorlar, benim ki de eksik kalıversin’, diyor boş veriyorsun…

Siz etkin olmaya devam edin. Ben sadece, oturup izlemek istiyorum tüm edilgenliğimle….
İşte bu nedenle; saçmalıyorum! İtirazı olan var mı?
Sanmıyorum… Pek çok şey elimizden kayıp giderken, tükenmenin eşiğine gelmişken itiraz etmeyen sizler mi itiraz edeceksiniz? Yok, daha neler….

Şimdi çıkın sokaklara ve bakın… önce çocuklara… ne oynuyorlar? Saklambaç mı? Hayır, bu çocuklar ellerinde ki tahtaları silah yapıyorlar. Bu çocuklar ‘şakacıktan’ birbirlerini öldürüyorlar… ölüm gözlerinde küçülüyor, kolaylaşıyor. Farkında değilsiniz….

Şimdi ellerimi uzatsam kim tutacak benden başka ve benden başka kim acıtacak canımı? (elbet tutan da acıtan da bulunur da kimse benim kadar iyi yapamaz herhalde bu işi) Benim gibi hayata siyah ve beyaz bakanların aklının eremediği hem dost hem düşman tabiri nasıl hazmedilecek nasıl sindirilecek içe?

Derin bir nefes alıp topladım tüm cesaretimi…
Hadi gel…
Karış kanıma…

Mutluluk ayrıntıda gizli…

Kaçmaksa bunun adı, heybesine sadece türkü ve şiir almalı insan kaçarken…

Masal, yazılmaya devam ediyor hala bir yerlerde… masalın sonu sadece anlatılan o güzel insanlara bağlı…

Kendi sesimize, kokumuza, masumiyetimize giden yol çok uzak değil...
hadi biraz cesaret!

Ey ahali, sizi elinizde ki diplomaları yırtmaya davet ediyorum!

mutlak her insan kadar yarım hesaplar bırakacağım gerimde ve her insan bende yarım hesaplar bırakacak...

Yitirilen insanlığımız ve tüm değerlerimiz için el-fatihaaa…

Eğreti durmuş her ad yamacımızda... Ne çok yabancıyız şimdi, ne çok ayazda kaldı yürekler...

kan denizinde boğulmak an meselesi artık....

Sonra baktık, tüm değerler kelimelerin kaygan zeminine asılı kalmış... yarattığımız kavramlar en büyük celladımız olmuş.

Korkun şimdi! Yaşayamadıklarınızın sorumluluğu sizin omuzlarınızda kalacak… Sorulacak tek hesap kendinize olacak… Zehriniz sadece kendi içinizde akacak…