Mucize gibi bir şey oldu. O asık suratlı adam gitti; dudakları kavuşmayan, elinden tornavida, pense düşmeyen bir adam geldi. Oturup hizmet bekleyen “Bugün buram ağrıyor, şuram ağrıyor.” Diyen kadın gitti. “Bugün size bir börek açayım da parmaklarınızı yiyin… Çiğ köfte yoğurayım, gelinim sever…” diyen kadın geldi. Gelin lafı
Siz benim dedikleri mi bir uygulayın.
Aman efendim. “Aman” demeyin.
Sonucu harika olacak.
Benden size bir dost tavsiyesi; bundan sonra yüzmeye kuyruktan başlayın. ‘Kuyruk’ deyip geçmeyin. Meğer kuyruk, postun en önemli kısmıymış. Kafa kesilmese de olur, yeter ki kuyruk kopsun.
Bu tüyoları benden aldığınızı kimselere söylemeyin. Aman efendim ne demek; teşekküre değmez. Dostluk öldü mü?
Ayrık Otu sevdiğini düşünmüş. Bu soğuk havada yalnız bıraktığı sevdiğini… Sevgisi ile ısıtamadığı sevgilisini… Yersiz kıskançlıklarla üzdüğü sevgilisini… Şimdi ne çok istermiş sevdiğinin yanında olmayı, bedeninin sıcaklığı ile ısıtabilme
Kınalı ellerini koklamayı, / Dizine yattığımda saçlarımı okşamanı, / Pazen
Ayrık Otu İle Menekşe'nin Aşkı; çok sevildi, çok beğenildi, tebrikler aldı...
Bunun üzerine bu öyküyü kaleme aldım. İnşallah bu bölümü de beğenirsiniz.
Rüzgarlar menekşeden, ayrık otuna doğru eserse menekşenin kokusunu getirirmiş. Bu kokuyu derin derin içine çekermiş ayrık otu , yüreğinin yangınını söndürmek için. Eğer ayrık otundan menekşeye doğru eserse bu seferde rüzgarla sevda mektupları, aşk şiirler
Okuldaki arkadaşlarının tepkisi ise çok farklı olmuştu. “Dörtgöz dörtgöz” diyorlardı. Suratında taşımak zorunda olduğu bu fazlalıktan nefret etti. Hatta ilk günler okulda takmadı. Ceketinin cebinde saklayıp, eve yaklaştığında gözüne taktı
“zır, zır, zır”
-Patlama geldim.
-Uyandırma servisi, saat 6:30
-Yok. Bu dünyada bize uyumak yok. Ancak mezarda…
Bütün yağmurlu havalar böyle değildir elbet. Öyle havalar vardır ki... Bir köşesinde güneş, bir köşesinde beyaz bulutlar. Şarkı söyleyerek bırakırlar yağmurlarını. Dans ederek yere konar yağmurlar. Kat kat daireler çizer etrafına, bir, bir, bir damla daha
2000 Yılında bir fabrikada çalışıyordum ve bu fabrikada düzenlenen bir yarışmada aşağıdaki yazım ile 2. lik ödülü almıştım.
Bakalım sizde beğenecek misiniz?
Okumayı ve yazmayı çok seviyorum. Sevdiklerim için zaman aramıyor, zaman üretiyorum.
Bazen karanlık geceleri aydınlatıyor sevdiklerim.
Bazen uykumu renklendiriyor.
Bazen bir sözcük oluyor sevdiğim,
Bazen de bitmiş bir kalem.
Bazen kızgın bir surat oluyor:
"Çayım nerde kaldı?" diye bağırıyor.
Ama biz herşeye rağmen seviyoruz birbirimizi...
1977 Kırşehir doğumluyum. Yüksek Okul mezunuyum. Bir eş ve iki anneyim.
Kırşehir
Gözlem, birikim, hissim,.. Ve daha pek çok şeyin yoğrulması sonucunda ortaya çıkan pasta. Yapması benden, tat alması sizden...
Okuduğum her yazıda kendime ait birşeyler ararım. Özellikle; Ömer Seyfettin, Necip Fazıl, Doğan Cüceloğlu, Üstün Dökmen, Muhammet Bozdağ, Halit Ertuğrul, Dr.Lynn Weiss, Ali Erkan Kavaklı, Hasan Yılmaz
Henüz bir tarzım yok. Bal arısı gibi her çiceğe konuyor ve kendi balımı oluşturmaya çalışıyorum.
