Kolektif inşanın kendisine özgü akıcı bir sistem polarizasyonları vardı. Kolektif alanı özelleştirmeden doğan aksaklıklar, kolektif sistemli sürecin paylaşım ve sahiplik kısmındaydı.

Üreten bir ilişkinin en temel prensiplerinden birisi eksiğini karşılıklı ilişkilerle birbirine bağlı çevrimsel bağıntı üzerinde tamamlama işi olmakla kolektif öz kolektif çekimli nesnel bağıntılı algılarla işliyordu.

Kendi kolektif dinamikleriyle sistemi polarize edemeyen köleci paylaşım biçimi; keyfilikleriyle, varsayım sal yolun açacağı gizemciliklerle, mülkün sahibiyle, keremi bol olanla, rızk verip takdir eden türün zikri söylemli polarizasyonlarla öznel hafıza içindeki algılarıyla kutuplaşıyordular.

Bu tür gizemli söylem ve anlatımlar üzerinde köleci maksat hâsıl oluyordu.

Üretim koşullarını ortaya koyan tarihsel gelişim içinde önce, mülkü takdir edip, sonra da takdir edilen mülk içinde üretim hareketi başlatma diye bir olgu yoktur. Böyle bir girişme yoktu. Bir mülk sahibinin etrafında bileşen bir gerçeklik ve bir hakikat yoktu. Bu algı ancak üretim hareketi üzerine oturan mülk sahibi olmakla, mülk sahipliği hayalini kurmakla kendi dimağını uyuşturan, zikir çeken berduşluklarla mümkündü.

Özel mülkçü lük ile mülk takdirin de bulunmanın kurucu inşa nesnelliği yoktu. Özel sahiplik tarihsel inşanın başlangıç koşulu içinde yoktu. Özelleştirme kolektif alanın somutluğuna karşı El ahdi; El iman ahdi olmakla bir inançlılıktı. Görünene karşı, başlangıcı içinde görünmeyene olan bir iman ahdiydi.

Zikir çektiren berduşluk öğretileri, kendi El sahipli yorumlarını inakçılıkla şartlandırılan kişisi idraklere zerk edecektiler. Zerk edilen söylemler içinde kolektif bir ortam içinde kolektifin olana "alenen bu senin" demeyecekti.

Yeni özelleştirmeci anlamlar, maksatlar, sözler; kolektif dalgalanma üzerine bindiriş edilecekti. Ahit ile oluşan anlamlar üzerine oturacakları açık kolektif etki karşısında, anlamsal yorumların içine gizletilenler olacaktı.

Yeni olan iman ahdi söylemler; kolektif çekimi mülk yapan, kolektif çevrim merkezine istiva edecekti.

Kolektif çevrimli birikim üzerine istiva eden (oturan) özelleştirme tamahı; kişiye bir kendisinden geçiş ile düşünsel bir sermestlikti (sarhoşluktu-esriklikti).

Özelleştirme içindeki sermest düşüncenin algısı kişiye düşünsel bir berduş olma tutumunu veriyordu. Özel mal sahipliğiyle hayaliyle uyuşan beyin sarhoşluğu, hayli hayal gördürücü bir büyüleyici etkiyi oluşmuştu. Büyüleyicilik kendisinden geçişin berduşluğunu tetikliyor; berduşluk büyüleyiciliğe hayalciliğe yelken açıyordu.

Bu yelken açma işinde özelleştirme tutkusuyla olacak idrakler; kolektif etki karşısında, içrek sel kodlamalardaki anlam yorumlarına gizletilen söyleyişlerle olacaktılar.

Özelleştirme tamahıyla oluşan kendinden geçiş berduşluğu içindeki içrekle olan sözler açıklanması karşısında işler giderek tersine dönecekti. Gizlenen anlam ve yorumlar açıklandıkça bu kez de kolektif alan bu söylemler gerisinde gizlenecekti.

Yokuş söyleminin inişi gizlemesi gibi. Özelleştirme söylemi de ancak kolektif olandan dağıtılacak olan kolektif ligi gizliyordu.

Kolektif oluş, özelleştirme takdiri, rızk verme, kaderi belirleme, şans gibi söylemler içinde unutturulmakla kolektifi oluşun gerçekliği gaibe karışacaktı. Gayb mantığı, mülkiyetçi sistemi besliyor olmakla gayb âlemi mülkiyetçi sistemin gerisindeki görünmeyen bir kolektif dünyaydı.

Bu nedenle kişisi bencil tamah; kendisini doğuran kolektif gerçekliğe karşın önce gizlenendi. Sonra da gizleyen bir idrak olmakla sistem dışında sisteme etki eden El söylemine dönüştü.

El, kolektif alana ya da ortakları olan Paydaşlı üreten ortama karşı kişisi bencil tamahın dışa vurumu olan tasım ve mana gücüydü.

El kişisi bencil tamaha dek giyinişler nedeniyle; "gizli olanı, gizletileni ve gizleneni, açığa vurulmayanı da ben bilirim" diyecekti. Yani El gaibi ben bilirim diyecekti.