Sevgili günlüğüm merhaba ✨
Merhaba biriciğim, merhaba kadim dostum, merhaba✍🏻

Sen günlükten öte bir yerlerdesin benim gözümde ve gönlümde… Her solukta sana özlem duyuyorum bil istiyorum. Acaba sana aşık mıyım neyim?
Bu yüzden mi; gönlüme tüm girişler yasak acaba? Aaaaaa evet evet; yazarken anladım ki tutkuyla bağlıyım sana… Bahtiyarım Allahtan daha ne isterim.

Aynamsın benim… İçimi dışa aktaran sevgilisin yüreğimde.

Bana ne denli büyük bir iyilik yaptığının, farkında mısın acaba sevgili günlüğüm?

Beni; gelmiş ve geçmiş, kendini arayan, kendini bulmaya ramak kalmış şanslı insanların içine yerleştiriverdin bunun farkında mısın peki ?

Değil isen; sana teşekkür ederim ve farkında olmanı dilerim…

Kalem tutan ve kaleme yakınlık besleyen eller bunun önemini iyi bilir… Önce Rabbimize teşekkür edeyim Hamdolsun Allahım verdiğin tüm nimetlerine teşekkür ederim… Ve benim isteyipte; Senin, vermediğin şeylere daha çok teşekkür ederim…
Günlüğüm için de ayrıca çok çok teşekkür ederim Allahım.

Allah herkese günlük yazabilmeyi nasip etsin inşaallah.

Bir de duruşun var ki gönlümde sorma gitsin. Özlem desen, yazmadığım zamanlarda burnumda tütüyorsun.

Yoğunluğumuzun bitimine şurada Haziran’a ne kaldı?

Allah nasip ederse ondan sonra gece, gündüz birlikte sabahlar, birlikte akşama erenlerden oluruz ✍🏻

Gecelerimi gündüze katlarım. Çok vakitler geçireceğiz seninle çok biraz daha sabır…

Zamanın içinde kaç kere kaybolduk seninle diye bi düşünüverdim bugün…

Yıllardır zihnimizi saatin tik tok sesiyle başbaşa bırakıpta, koşar adım uzaklaşmışta ne iyi etmişiz zamana inat…

Ara sıra da tutamadığımız zamanı, en azından çanta gibi elimizde gezdirerek yüreğimize esenlik zinciri eklemişiz.
Alnından öpüyorum günlüğüm, alnından ve iki kara gözlerinden öpüyorum.

Öte yandan;
mübarek Ramazan ayı’da bitiyor işte… Çok güzellikler yaşadım aynı zamanda, çocuklarım yokken yanımda çokta yalnızlık çektim.

Bu kadar yalnızlığa alışık değilim ki ama ben…

Yaşadığımız muhite alıştım, sakinliğine, güzelliğine, ağaçlarına, gökyüzünü açık alan farkla görüyor; yıldızları say desen hepsinin yerini elimi zarif bir şekilde gökyüzüne uzatarak, işaret parmağım ile gösterebilirim biliyor musun? Gel gelelim selamsız, sabahsız komşularada alıştım, ne kötü bir alışkanlık oldu benim için.

İşte o komşusuzluk ki; Fatih’i, komşularımı aratan çılgın bir yalnızlık duygusuyla sarsıldım bu Ramazan ayında…
Camda beyaz tülbenti başında, ezanı bekleyen Emine teyzeyi, ezan okundu mu diye birbirine soran komşularımı, en çokta alt katımızda oturan Fikriye teyzeyi özledim.

Efendim sevgili günlüğüm ✍🏻?
Münevver teyzeyi özlemedim mi diye soruyorsun? Elbette ki çok özledim, onun yeri çok başka komşu annem benim… Allah gani gani rahmetler eylesin.

Ölüm minik bir ayrılık ve bir son olmamasına rağmen Ramazan ayında doluyor işte gözlerim, Annem, Babam, Münevver teyze geldikçe aklıma, hele bir de çocuklarım yoksa yanımda; çokça doluyor gözlerim sevgili günlüğüm.
Çokça doluyor, yuvarlak ve enine yaşlar yanaklarımı yol geçen hanı etti, aşağı hep aşağı süzülüyor.