Babasız olmak; yataksız nehir olmakmış meğer....

Dostoyevski kadar yalnız olmaya imrenirim her zaman...

\*Hem Tanrının yarattıklarına zulmedeceksin, dünyayı cehenneme çevireceksin; hem de Tanrıdan seni cennetine almasını isteyeceksin! Bunun adı olsa olsa yüzsüzlüktür\*Yoksullar birbirleriyle kendi istekleri ile savaşmazlar, zenginler tarafından savaştırılırlar.

Yazarım duramam...bilirim vakti geldi gitmelerin....susamam...

Mizansende kayıp ruhlar senfoni okestrasının, sabah düşleri yağıyor bedenime, tüyler ürperten bir melodi saatine göre.
Oysa hiç yapmazdı bunu , tek jetona bir sabah şarkı çaldırmazdı.İstemezdi düşlerin bedenime ondan önce değmesini.

Meraklı Eşek Arısı: Yani dine karşı değildin. Sokrat: Tabii ki değildim. Ancak din adına insanların sömürülmesine karşı olduğum gibi, din uğruna insanların öldürülmesine de karşıyım. Yobazlar, kendi inandıkları dini kabul etmesi için insanları davet ediyorlar. Eğer bu davet reddedilirse o insanları öldürüyorlar. Yani inançlarına göre, cennete gitmesini sağlamayı

Vakit tamamdır.Şair yaza durur içinden geçenleri.
Ama ne halinden anlayan çıkar ne de bir daha yüzüne gülen.

Bazen itiraf etmek gerekir, kendine kendini.

Sokrat: Olabilir. Mesela bu konuda şöyle bir örnek var: Fetih hazırlıklarını tamamlayan Türk Hükümdarı Fatih, Bizans İmparatorluğuna son darbeyi indirmek amacıyla ordusunu İstanbul surlarının önüne getirmişti. Bu sırada Ayasofya da toplanan papazlar; ne yapıyorlardı dersin?Meraklı Eşek Arısı: Ne yaptıklarını bilemem. Sen söyleyiver!Sokrat: Onlar Acaba gökyüzünde dolaşan melekler erkek

içten içe bir dertleşme...

Kullandıkları arabalarla kıyaslarlar beyinlerinin emiş gücünü. Bolca alkolle, süspansiyonlarını bozarlar. Hepsinin torku düşüktür, zekâları gibi. Çünkü diğer insanların aksine hayatta kalmak için zekâya ihtiyaçları yoktur. Yeterli mevkileri, lüks arabaları ve paraları vardır.

Üniversiteyi kazanıp Denizli'ye gittiğinde evimizde inanılmaz bir boşluk oldu. Hergün defalarca telefonla görüşmemize karşın onun canlılığını ,moral verici konuşmalarını çok aradım. Ama ,onun iyi olduğunu bilmem ve iyi bir eğitim ve meslek için Denizli'de olduğunu bildiğimden mümkün olduğunca eksikliğinin bizi ne kadar etkilediğinden hiç bahsetmedim.

Saçlarım alnıma döküldü...........

Kopya kağıtlarını yutan bir öğrenci gibiydim. Sana söylemek istediğim tüm kelimeleri, cümleleri içime attım. Davula döndüm de gümbür gümbür sana seni sevdiğimi söyleyemedim. Tüm utangaçlıklar bendeydi. Tüm kızlar ise yüzü kızarmayanların, utanmayanların sevgilisiydi. Ben tüm acılarımı içimde biriktirdim.

onun kollarında soludum almayı unuttuğum nefesi

Bir garip şiir dolanıyor dilimde. Mısralar bir uçurtma oluyor bir rüzgar. Yokluğunun boşluğu gökyüzü kadar büyüyor. Ne yazık ki ne bir öpücük uçurabiliyorum sana doğru ne de uçurtmalar maviyle buluşuyor. Hep fırtınalar kopuyor başımda. Yokluğunun akşamında her yere simsiyah gece manzarası çiziyorum. Karanlıktan korkan ellerimi ceplerimde saklayarak, sokak

Pahalı, yarım bir şişe viskiyi mumluk yapacak kadar umursuz, mumlar bitince içmek isteyecek kadar umutlu.

"Günler eskiyecek. Mevsimler, seneler, dakikalar yitecek suya bırakılan bir kâğıt gibi. Ve yüzün, yüzümden içte kalacak, bakmış olanın,bakıp göremeyeceği bir gölge gibi. “Acı zamanla tesirini yitirir” tesellisi verilse de, hatırda kalan her acı tazedir."

Unutulmaya yüztutan hatan... pardon sevgiğin!

Sevginle buluştuğunda yanında olacağım