"Yazar olmak, beynini masaya yatırıp herkesin çatalını almasını beklemektir." - Franz Kafka"
"Yazar olmak, beynini masaya yatırıp herkesin çatalını almasını beklemektir." - Franz Kafka"
Bir Alman öğrencisi olan Alexandra Klobouk ülkemize gelip bizleri bu asıl hasletimizle -güvenilirli sıfatımızla- keşfettiği için bir kez daha teşekkür ediyorum.
Bu vesileyle; memleketim insanı hakkında hâlâ önyargılarını kıramamış, şırınga edilmiş asırlık aşağılık kompleksi nedeniyle diğer iç ve dış mihraklı art niyet taşıyan insanların da Alexandra
Yaşamaya hakkın var mı? Sen dur ben karar veririm.Sana birşey söylemem, kararım neyse uygularım.Ben buyum işte yaptığım iş dinimde yok.Ama ben yinede yaparım.
Herkes kaçmak ister bir gün hayattan, varolduğu dünyadan ve çevreden.
Başka bir bedende soluklanmanın nasıl olacağını bilmek ister her bilinç.
Arasıra, canımız istediğinde başkasının bedenine girip onun kimliğinde takılmak bir süreliğine.. Ne hoş olurdu değil mi?
....Bilememediklerime doğru kıvrılıyor bütün yollar.
Bildiklerimin ışığı ürkek ve nazlı. Aydınlatamıyor tek bir an bile yolumu.....
"yüzümü suyun ardında buldum
kıyılar bu yüzdendir öyle dediler
kısacık yoğun bir akşam
Ben aşkı anlatırdım; sen olmayınca aşkım yarım... Ve sende kaldı tüm inandıklarım...
Ben de bir bayanım; lakin,fakat,ama,mamafih... İşte böyle !
Ben sana çocukluğumdan vurgunum.Seni büyüttüm içimde,ben büyürken sen olgunlaştın,sen büyürken içimde ben küçüldüm.Hüzün akşamlarında senin hayaline sarılıp uyudum.Tüm çıkmaz sokakları sensiz yürüdüm.
Şiirin okulu olduğuna inanmıyorum. Dünyaya bazı insanların şair olarak geldiğine inanıyorum.
Maia... Güzel prenses... Işıl ışıl parlayan iri gözleri... Rus kızlarını kıskandıracak kadar güzel sütun bacakları... Ahhh... Hele o pembecik karnı... Taze dişi Maia!
Güzel kızım... Prenses kızım... Biraz daha olgunlaştığında, sokağın sevgilisi olmaya aday kızım!...
Bebecikken, boynumda, koynumda uyuttuğum kızım, bir de kızdırmasan şu
Her mahallede birkaç Pub olmalı diyorum, her birine ayrı ad ayrı renk vererek...Dirsek dirseğe, omuz omuza oturuyoruz. Senin şiirin benimkine karışıyor, bir bardak çayın renginde !
