"Yazar olmak, bir gün uyanıp 'Acaba bugün kaç kişinin uykusunu kaçıracağım?' diye düşünmektir." - Terry Pratchett"
"Yazar olmak, bir gün uyanıp 'Acaba bugün kaç kişinin uykusunu kaçıracağım?' diye düşünmektir." - Terry Pratchett"
Telefonu kapattığın anda, tüm konuşmalar uçar gider. Suya düşen kar taneleri gibi yok olurlar.Ama mektup öyle mi? Yıllarca sakla. Aç aç oku, sonra yeniden oku. Çok sevdiğin bir yemeği, acıktıkça tekrar tekrar yemek gibi. Şimdi Telefonla yemeğin ne alâk
YZ
Canım Arkadaşım...)))
Sen ve ben… Asla kutsayamayacağız ne yaşamımızı ne ölümümüzü…
O yüzden haydi devam edelim yaşamaya, yaşamanın oksijen ve karbondioksit boyutunda!
Seninle ilk kez ne zaman tanıştık, hatırlamıyorum bile.Öyle uzun yıllar geçti ki aradan.Yirmi yaşımda vardım-yoktum seni tanıdığımda.Önce öylesine bir varlıktın benim için.Yani, olsa da hoş, olmasa da denir ya, işte onun gibi.
Yabancı bir memlekette, yabancı bir gökyüzü altında buldum kendimi. Baba ocağıyken tek dayanağım, annemin sıcaklığıyken mutluluğum, soğukta kaldım. Herkese ve her şeye düşmandım. Gözyaşlarım eşlik ederken yalnızlığıma, nefes almak her geçen gün zor gelirken varlığıma, o geldi.
Yoğun bir yalnızlık bunaltısının ardından ve hatta birebir içindeyken yazıldı.
Yatılı okula alışmama yardımcı olan arkadaşlarımdan biri Ayseldi, diğeri Nurşen.
Gönlümüzü aşka kapar, zeka ve akıl ile savunuruz yeni aşklara kendimizi. Ancak çok fazla sürmez bu direniş... Duygularımız bize ihanet eder. Gene aşka yenik düşeriz
Sordum kendi kendime..Ya her gün yaşasak bu cehennem sıcaklarını hâlimiz ne olacak?Düşünsenize 90 günlük yaz mevsiminin her günü aynı sıcaklıkta geçiyor.Bu sıcaklıklara nasıl dayanabilecektik bunca nem baskısı altında?
