"“Yazarlık, kahve içmek için bir bahane, kelimelerle savaşıp zafer kazanmak içinse tek meşru sebeptir.” — Franz Kafka"
"“Yazarlık, kahve içmek için bir bahane, kelimelerle savaşıp zafer kazanmak içinse tek meşru sebeptir.” — Franz Kafka"
Edindiğiniz ufacık tecrübelerle, bir de bakarsınız, kendinize kocaman bir köşk kurmuşsunuz. O ayrıntıları, hani aradığınızda bulamıyorsunuz da, onlar istediğinde gelip sizi buluyormuş gibi oluyor.
Havaların ısınmaya başladığı bir gün, çok sevdiği dondurma yeme isteği depreşti. Bu isteğini öğrencileriyle birlikte gerçekleştirirse bir anlam taşıyacağına karar verdi. Sınıfta kendisini can kulağıyla dinleyen 20 çiçeği vardı.
Anlaşılması gereken şey çok basitti,görmek isteyene Tanrı herşeyi gösterir...
Ve bakmak ile görmek arasındaki farkı hiç bir zaman unutmamak gerekir...
http://sayfamdakalancumleler.blogspot.com/
"AşK her yerde: karşıdaki küçük kız çocuğunun masumiyetinde, yetmişindeki teyzenin hayır duasında, radyodan yükselen şarkının her notasında, gümüş kutusunu elinden bırakamayan herkeste AşK... AşK, hiç gitmedi ki...
Onlar,
güneş doğarken şafak ezgisine yansıyan buğday sarısının mavi ışığını bilmeden, hayallerinde ki atiyi gül nesline benzetip yaşamaya çalışan çocuklarimizdi.
Luise Rinser'in öykülerinde ve düzyazı yapıtlarında insana dair saptamalar.
Tilki, daldaki kargayı kandırır ve karganın ağzından düşen peyniri yer. O andan itibaren, tilkinin adının kurnaza, karganın adının ise aptala çıktığını hepimiz biliriz.
Mavi gözleri yıldız yıldız parlıyordu. Hiç inancını yitirmemişti.
Yaşlı ninenin ışıltılı gözleri bizim ışığımızı gölgede bırakmıştı. Şimdi gökyüzünde bizden ziyade parlayan bir çift yıldız vardı.
Yaşamak,adına ne gerkiyorsa yaşamak değildir. Yaşama kriterlerine uygun yaşamak gerek.Ama olmuyor hep öyle,olamıyor...Nasıl oluyor dersen işte nasılı...
-kar, yağmur, sis, soğuk ve ölüm...-
Soğuk bir gülüşü andırıyor sabah. Bâd-ı Sâba esiyor gözlerimizden içeri. Herşeyin durduğu bir anda yağmurla başlayan sohbet derinlemesine açılıyordu ruhumuza...
Bu masal Şükriye Şükran Karahan tarafından Didem Çiftçi’ ye ithaf edilmiştir.anlattığım ilk masalımdan bu yana kendine ithafım 2.masalım olmuştur.zevkle okumanız dileğiyle….
mutluluk sizlkerle olsun
...öyle güzel ötüyordu ki, hiç gitmesin, burda kalıp ötsün istedim. Ötüşüne bir de duruş katmıştı ki, kanatlar o küçük gövdeden hafif ayrık, kanat uçları kuyruğun altından yere sürtüyor ve kuyruk hafif dikik. Küçük tepeleri kendi yaratmış gibi... sekerken
