"Her yeni gün, kaleminizin ucunda bir hikaye saklar; hayal gücünüzü serbest bırakın ve hayatı yazın."
"Her yeni gün, kaleminizin ucunda bir hikaye saklar; hayal gücünüzü serbest bırakın ve hayatı yazın."
Tarifsizlik yine alıp alıp vuruyor beni... Korkuyorum... Bunca güzel şeyi benden almalarından korkuyorum. Biri sifonu çekecek ve her şey bir lağım pisliğine karışacak diye ellerim ayaklarım kilitleniyor. Yaşadığım pembeliğin tozu gözüme kaçıyor...
Kaybedilen eşyanın kaybedilmediği yerde aranmaması gibi kaybedilen ruhsal mutluluk ve dinginlikler de tek düze hayat formlarında aranmamalıdır.
“İndi burdayamsa”nın içində qıvrım saçlı qızdan qarşı qoyulmaz istəyə, sonra bağlılığa, yandırdığı rəsimlərə, payızın ətəkli getməyinə, qış qabağı olduğun yerin küçələrinə oxşayaraq artıq öldüyünə əllərini ağzında qovuşdurub nəfəsinlə isidib inanmağa başlayırsan.
“Nasıl,eskisi gibi mi?” diye sormuşsun.
Nasıl olabilirim,ya da nasıl olmamı bekliyordun?Nasıl olursam sevinirdin veya nasıl olursam üzülürdün?Bu soruların cevabını bilip de söylemek isterdim nasıl olduğumu.
VTV'ye ilk kez konuk oluyordum ancak heyacanlı değildim. Zira bu benim ilk televizyon programa katılışım değildi. Ulusal olarak; ilk konuk olduğum televizyon Hilal Tv. idi. Sonra Uluslararası, Katar'dan, El-Cezire'den tut İran televizyonuna kadar röportajlar verdiğim olmuştu. Kaldı ki, iyi-kötü yine Malatyamızda yayın yapmakta olan yerel televizyonlarından Kanal Malatya'da
Hiç sevilmemiş bir yürek gibi herşeyden bir haber ayaklarım, geziniyor öylesine yosunların üstünde. Kimi zaman deniz kabukları kesiyor ayaklarımı. Oluk oluk akan kanım, beni öldürmeye yetmez ki; sadece deniz kabuğu... Kanatsız bir kuş gibiyim bu sahilde, her şeye rağmen uçmaya çalışan.
Öyle bir aşk istiyorum ki! Denizlerin içinde yol yapıp hiç yitmeyecek anlamlar taşıyıp beni göklere taşısın...
-Başını eğemediğin kişi senin kölen değildir.
-Her fırsatta düşüncene yeni bir düşünce aşıla ki kocaman bir bilgi ağacın olsun.
-Şimdiki zor anların kararı,geleceğin zaferi olabilir.
-Başkalarının akılsızlığını senin yolunu aydınlatan bir ışık olarak kullan.
Bak bizbizeyiz artık, aramıza yıllar girmiş, ne bende adresin, ne sende özlemim kalmış Zaten ayrılıklar yalanlamıyor mu o büyük sevgileri, sende gerçeği söyle artık
Bir bütün oluşturmak için geceler boyu yap-boz yapan çocuklar gibi yitik bir parçanı aranıp duruyorum. Ya gözlerini kaybediyorum, ya da gözlerinin içindeki beni...
Ezelden ebede uzanan yolda yalnızlığım tek yarenimdir. Ruhlar aleminde tek başına bir köşede, kendi gölgemi siyaha boyamışımdır. Bir ruh ikizim olmamıştır hiç. Otagara kavuşamayan bir otobüs gibi şarampole yuvarlanmışımdır. Tek kişilik bir kazayım ben. Kanım, ruhumun kimsesizliğinde saklıdır. Bir bedene bürününce anne karnında, kordan bağımdan annesizliği içmişimdir.
Bazen düşünüyorum da; hiç mi yazmasam…
Yazmasam belki daha hayırlı olacak ama…
Ama o zaman da boş dönen bir değirmenin taşları gibi kendi kendimi öğütüp dururum.
Kim bilir, bel ki de kendi kendime zarar vermemek için yazıyorum…
-Toplum içinde yaşamak, insanlar için birçok açıdan garantilidir.Yırtıcı hayvan yoktur seni yemek isteyen,hasta olduğunda ilaç ve doktor bulabilirsin,her şeyini kaybettiğinde bile sana ölmeyecek kadar yiyecek veren insanlar olabilir,üşüdüğünde yanan bir ateş seni ısıtır. Doğadaki küçücük bir sinekten, kocaman bir file kadar tüm hayvanlar bunlardan yoksundur ve tek başlarına
Savcı olup suçladım. aVukat olup savundum.Yargıç Olup Yargıladım. cezası ölene kadar müebbet aşk.
