askerlik adam işiymiş, vatana bekçilikmiş. Vatanın kılına zarar gelmesin diye canını siper etmekmiş. Hani beni uğurlarken dedinya anne “ oğlum vatan sana amanet” canım uğruna o emanete sahip çıkacağım işte anne ama sakın benden dönmeye dair sözler isteme. Dönülür mü dönülmez mi bir Allah bilir be anne.
Anadolu tekrar yeşil kimliğine kavuşuyor, ormanıyla ve zengin bitki varlığıyla. Lakin bir insan çölü olma yolunda emin adımlarla ilerlemekte.
Önceki yazımızı Ali ,Ayşe ve Mustafaya ne mi olacak ? diye bitirmiştik.
Şimdi gelelim ne olduguna
\* Kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı. F. Kafka
\*Yani masa gece kurulacak çilingir sofrasına meze aramaya gitti, topal bir ayağıyla.
Ben bu alemde gorkusuz yaşamag istirem...Gapımmı kilitlemeden uyumag, hemi de adalete inanmag istiyem...”
“Zap suyunda rafting, Cilo dağında trekking yapmag da istiysen mi babao?”
“Ben bagımsızlıg savaşçısı degil garnı tog, sırti pek bir Te-Ce vettandaş
Nasıl severdik Seni, nasıl özlerdik Seni? Gönlümüzün baş köşesinde tahtın vardı, yüreğimizin şah damarında atardın! Düşüncemizin kıblesi,susuz çöllerde yeşil arzularımızın vahasıydın!
AKP, üçüncü hükümet dönemini askeri bir müdahaleye maruz kalmadan tamamlama fırsatı yakalamıştır. Zira bu fırsat, Türkiye’de demokrasinin rüştünü ispat etmesi açısından fevkalade önemlidir. Fakat AKP bu önemin farkında olmadığı gibi iktidar olmanın rahatlığıyla kaygısızca, umursuzca hareket etmektedir. Vesayetin her türlüsü demokratik toplum düzeni için tehdittir.
Güneşe yüzümüzü döndüğümüzde bir daha geri dönüşü olmayacak karanlıkların.. Teşekkürler ülkemin onurlu yürekleri, teşekkürler...
Köy Enstitüleri hakkında ne biliyoruz... biraz düşünmek gerek...
Evet riskli, hem de çok riskli ama o derecede keyifli bir spor yamaç paraşütü. Tüm güvenlik kurallarına uyunca da risk minumuma iniyor.
"Sizler cumhuriyeti yaşatacak, karanlıkları aydınlatacak, gerektiğinde cumhuriyet için kanınızı, canınızı feda edecek beyaz zambaklarımsınız. ”
M. Kemal Atatürk
Şimdi ben size birkaç gazete başlığı yazayım; siz karar verin Türkiye’ nin nereye doğru gittiğine.
Atatürk’ün fotoğraflarına bakıyordum. Türkiye Cumhuriyetini kurup, bizim birlik içinde olmamız için tüm hayatını feda eden o yüce liderin fotoğraflarına…
Cunku herkes kendi menfaati çerçevesinde dusunuyor sorunu ve oyle cevap veriyor!
Hiç kimse kendi yaptigi hatalari gormuyor herkes baskasinin hatalarini ve ayiplarini ariyor. Hangi hatasini yakalasamda tokat gibi yuzuune vursam der gibi insanlar...
Gördüğüm ilk asfalt yol, köydeki tek ulaşım aracı traktörün römorkunda babamla ilk defa şehre giderken Menderes’in Ceyhan nehri üzerine yaptırdığı köprünün yoluydu. Bu siyah asfalt yolu uzaktan kıvrılan koca bir karayılana benzetmiştim.
Günümüz dünyasında, tarihsel diyalektik gelişimden çok, küresel güç odaklarının aldığı kararlar ve bunların siyasal yeğimleri tarihsel gelişmeleri belirliyor gibi. Yani halk belirleyici değil, belirlenen durumda. Kitleler kendilerini medya ile güdüleyen ve yönlendiren güç odaklarının istek ve tercihlerini yansıtan bir konumda
