Şiir > Öyküsel
üzgün
Cinayet Masasında Muamma Bir Kalp
Gecenin en nikotinli saatinde, dudaklarımda söndürdüğün son dal sigaranın sakıncası içerisindeyim... / Biz
karamsar
Kahinin Aynası
Düşlerin kıt asrında, kendileri dışında hiç bir şeye inanmayan tanrılar, şairlerle kavgalıydı. Tanrılar, onları kâhînlere şikayet
üzgün
Yüreğime Dokundum ki Adın Kitabem
Varla yok arasındaki / ince çizgiyle değişir iklim-i hazanın çehresi /
üzgün
Şeytan Demiş Yaşlı Susmuş
Dışarda bir yağmur , dersin gökyüzü erimiş yeryüzüne / akıyor, orta şekerli kahvemi
olumsuz
Kadirşinas Rahmetlik Padişah!
Hiç bilir miydi, bunları yaşayacağını? / Denizlere âşıktı, gemiler donanmalıydı! /
üzgün
Yastık Yapacağım (Nasrettin Hoca Fıkrasından)
\] \] / Akşam dönerken köye, / Hoca kalmış geceye;
karışık
Tamda El Sallıyordum Hüzne
Alev, alev yanan yürek benimdi, / Bu yanar kor yürek senin eserindi.
üzgün
Hayata
İnanması zor ama gerçektir yazdıklarım evde yapayalnızım / Lakin şaşırtıcı olan yaşım henüz
üzgün
Mecnun'un Leyla'sı, Leyla'nın Mecnun'u
Şimdiye kadar onlarca söz söylenmiştir Leyla ve Mecnun için. Anlatılan her farklı hikâye onları sonsuz birlikteliğe
