Dostum



Ne zor ýzdýrapmýþ hasret çekmek.Ne zormuþ sevdiðinden vefa görememek.Ama herþeye raðmen kýzamýyorsun içine atsanda kor ateþten kanayan yarýný sevginden dolayý affediyorsun.Bin kahýrla boynunu bükmeye çalýþsanda bir sevdanýn onuru yüreðindeki yaranýn acýsý dik tutuyor baþýný.Gözlerin ötelere buðulu baksada hatýralarýn bir incecik sýzý olarak tülleniyor yüzünde.Seviyorsun ya kahrolsanda acýya tahammül ediyorsun.



Soruyorsun nasýlsýn diye...Hani bir Ýstanbul akþamýnda saðnak bir yaðmura yakalanmýþtýk ya iste dostum hala o Ýstanbul akþamý gibiyim.Yüreðimdeki asýlý sarkýtlarýn arasýna saklýyorum pembe gülleri solmasýn diye. Kader ayrýlýk diye boyamýþsa sevdanýn rengini ne yapayým hiç kurumayacak bir boya duruyor yüreðimde.Yüzümde bir hicranýn bestesi ki güftesinde son beste yazýlý.

Vakti kedermiþ zalim bir arefenin ellerinde býrakýlan avuçlarýma.Ne yaptým ben diye binlerce soru sorarken geceye duvarlara vuran metruk gölgesi büyüyor ezberimde.Ah yarim þu kör karanlýðýn gözleri çýkmaz mý ki seni bana kavuþtursun.Zalim yüreklerin bam teli yok mu ki vurdukça mýzrabým merhamete gelsin.Þu son satýrlarýma zülüflerin vururken birkerecik iç geçirmezler mi.Züleyhanýn aþk derdiyle inleyen yusuflara bir merhamet yok mu.

Leylim

iricik dostum

Hangi hal sana anlatsýn ahvalimi. Hangi þiirler sana dillensin zemheri saatleri. Þimdi sol yanýmda hýrçýn bir menekþenin solgun renkleri. Herþeye razýyým o iyi olsun diye. Ölmekse bunun bedeli onun mutluðuna karþý razýyým yeter ki gülsün bir sonsuzluk içinde gül renkli yüzü.Þimdi vakit sonbahar benim yüreðimde amansýz fýrtýnalar.Mühürlü zarflara sýðdýrdýðým hasret yüklü kederler.

Artýk susma vaktidir.Bir ömrü bir hasretin prangasýnda eskitme bir sandukaya kaldýrma.Bana neden deme.Gül buðularýna sevdalardan örülü tezhipler býrakýyorum.Sevdanýn yamaçlarýna pembe güller .

Hoþça-Kal

Kardeþin...