"“Kitaplar, insanın üzerindeki toz tabakasını siler; ama bazı günler, o toz, kendini pek sever.” — Umberto Eco"
"“Kitaplar, insanın üzerindeki toz tabakasını siler; ama bazı günler, o toz, kendini pek sever.” — Umberto Eco"
17 yaşındaydım, lise sondaydım. Laf olsun diye girdiğim bir sınavı kazanmam, beni Amerika'ya götürdü; hem de hiç planlamadığım halde. Ailemden 1 yıl uzakta kalıp, kendimi tanıma sürecime inanılmaz katkıları olan, dünyanın neresinden gelirse gelsin her tür
Gözümü hayata açtığım zaman daha çok küçüktüm. Övgüler Allah’adır ,kula övgü
olmaz ama bazen de ister istemez kişiler ister istemez övgülere maruz kalabilir. Hiçbir zaman kendime övgüler yağdırmayı da sevmem,ama bunları anlatırken de ister istemez övgüye maruz kalacağı
Gökyüzüne baktığımda binlerce hatta milyonlarca yıldızla karşılaşıyorum ve merak ediyorum;bunca yıldız ne düşler,nasıl yaşar,nasıl öylece durur?
1941 yılı biterken, uçsuz bucaksız sovyet topraklarındaki savaşın kısa sürede sonlanmayacağı artık anlaşılmıştı.
Güzel: s. Biçimindeki uyum ve ölçülerindeki denge ile hoşa giderek hayranlık uyandıran: Güzel kız. Güzel çiçek. Yalının en güzel odası bizimdi (Türk Dil Kurumu).
“Siz o cezaevinde mi yaşıyorsunuz?” diye. Hatta erkek öğrencilerin çoğu başka okulun öğrencileriyle bu konu yüzünden kavga ederlerdi.
Lisede son kompozisyon sınwaında konu serbestdi, bende hocamıza bu yazıyı wermiştim.
Gerçek dostu bulmak denizde elmas bulmaya benzer. Çok zor bulunur, belki bulunmaz ama bulununca bir daha kaybedilmez.
Canı sıkkın oturuyordu yine ofisinde. Arkadaşları hadi kalk birşeyler yiyelim, açılırsın belki diye ısrar ediyorlardı. O gitmek istemiyor, kararsız çayı ve sigarasıyla oyalanıyordu. Şu sigarayı ne kadar da artırmıştı son zamanlarda .
Hangi kapıyı açsam gece,ne yapsam karanlık...
Birde kokunu getiren rüzgar olmasa..
Bir anlami kalmazdi yaşamanın
İlk denemem bu benim niye yazdığımı dahi tam bilmiyorum içimden geçenleri yazıya dökmek istedim. Belki sende okumak istersin.
Sevgili yokkadınım..Dün geceyarısı senin ellerin ile diktiğin sardunyaya su verirken bana söylediklerin geldi aklıma..İnsan bir kez yapayalnız kalmasın,penceresindeki sardunya ile bile konuşur,saksı içindeki bir sardunyanın varlığı bile yalnızlığa çar
