"Yazar dediğin, dünyayı değiştirecek cümleleri yazarken, buzdolabında ne kaldığını düşünen kişidir." - Virginia Woolf"
"Yazar dediğin, dünyayı değiştirecek cümleleri yazarken, buzdolabında ne kaldığını düşünen kişidir." - Virginia Woolf"
Davul zurna ile gelen bu provokasyonun rüzgarına alelacele kaptırıverince kendimizi,
puslu havalar kaplayıverdi aydınlık gökkubbemizi.
Ne zaman dağılır bu kara bulutlar,dağıtabilir miyiz gerçekten?..
Hani şair der ya "beni bu güzel havalar mahvetti" diye
Çok haklı bu güzel hava ve denizde beni mahvedecek sanırım.
Şiirin devamını düşünmek dahi istemiyorum...
Her şey yalan, tek gerçek olan o. Dünyaya geliyoruz. Yetişip büyüyoruz, gelişip serpiliyoruz... Bin bir cefa, eza, eziyet ve sıkıntı çekiyoruz. Ama yine de yaşamayı seviyoruz. Ölümün yüzü soğuk geliyor bize. Adı bile ürperti veriyor içimize. İsyan edesimiz geliyor kadere, sevdiğimiz birini kaybedersek. Onu ölümün pençesine esir edersek.
Halk, hala Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ı çok seviyor.
Sevmek ne kelime halk Recep Tayyip Erdoğan’a vurgun…
Bir kez daha anladım ki Recep Tayyip Erdoğan hangi sıfatla gelirse gelsin halk Erdoğan’ın unvanına, sıfatına, partisine değil bizatihi kendisine vurgun…
Sonbaharın gidişi ile kışa başlangıç arasındasınız.Yaşamınızı etkileyecek günler. Giyeceğinizden tutun da.. Bir de bakıyorsunuz aranıza üçüncü bir mevsim giriyor. Pastırma Yazı. Şaşıp kalıyorsunuz.
İnsan, ölüm karşısında çaresiz... İnsan, ölüm karşısında umutsuz... İnsan, ölüm karşısında eli kolu bağlı... Bir şey yapamıyor. Sonuçta kabullenip bağrına taş basıyor. Yüreğindeki yarayı keskin bir bıçakla dağlıyor...
Ve zaman...
Zaman su gibi akıp gidiyor. Günler gelip geçiyor.
Her gün binlerce kişi
eczacının, muadil ilaç verirken hasta ve doktora karşı verdiği mücadelesinde neler yaşadığını herkes bilsin istedim.
Bence bir sakıncası yok.Hatta yeni ABD başkanı bile seçilmesini isterdim.
Hoş çekincem olsa bile kim beni dinler...
Di̇ki̇li̇ Eki̇n Dergi̇si̇'ni̇n Mart 2014 Tari̇hli̇ 76.sayisinin Tanitimi.
Barışın, kavga ve savaşlardan sonra yapılması tuhafıma gitti. Biraz irdelemek istedim. Neden önce yapılmıyor değil mi ?
Sabah kalkıyodum. Elimi yüzümü yıkayıp yemamı yiyodum. Sıra oluyoduk. Koşuyoduk, yürüyoduk, yemaa geliyoduk. Öğlen yemamı yiyodum. Sonra yine sıra oluyoduk. Yürüyoduk yürüyoduk geliyoduk. Akşam yemamı yiyip yatıyodum.”demiş. “E başka, başka bir şey olmadı mı?” demişler. “Yok, hepsi böyleydi.” demiş.
Yarın yok olup gittiğimiz de şefaatçi lazımsa uzakta aramaya gerek yok.
İşte yanı başımızda cennetin anahtarı.
canımızı yakan terör belasına çözüm önerileri
