"“Yazmak, kendine kahve siparişi verirken bile dünyayı değiştirebileceğin yanılsamasıdır.” – Umberto Eco"
"“Yazmak, kendine kahve siparişi verirken bile dünyayı değiştirebileceğin yanılsamasıdır.” – Umberto Eco"
Geride birçok tanıdık, sevenler kalır. Gözleri yaşlı, sessiz sedasız giden geminin ardından bakakalır ve ince ince yaş dökerler. Bu hayata veda edenler sessiz bir törenle asıl ait olduğu yere teslim edilirler. Toprağa verilirler.
Artık onlar için hayat geride kalmıştır. Geride kalanlara ise hayat kaldığı yerden devam
Gülmek ne kadar zor. Özellikle de uzmanların deyimiyle 'globalleşen dünyada'. Peki gülmek neden bu kadar zor. küçük bir tebessümü neden birbirimizden esirgiyoruz.
Öncelikle gülmekten kastımız kahkaha atmak felan değil ya da yüzünüz gülerken içerlerde bir yerlerde hüzün frtınaları kopması da değil. İçinizin ve dışınızın aynı anda
Hani şair der ya "beni bu güzel havalar mahvetti" diye
Çok haklı bu güzel hava ve denizde beni mahvedecek sanırım.
Şiirin devamını düşünmek dahi istemiyorum...
Her şey yalan, tek gerçek olan o. Dünyaya geliyoruz. Yetişip büyüyoruz, gelişip serpiliyoruz... Bin bir cefa, eza, eziyet ve sıkıntı çekiyoruz. Ama yine de yaşamayı seviyoruz. Ölümün yüzü soğuk geliyor bize. Adı bile ürperti veriyor içimize. İsyan edesimiz geliyor kadere, sevdiğimiz birini kaybedersek. Onu ölümün pençesine esir edersek.
Sonbaharın gidişi ile kışa başlangıç arasındasınız.Yaşamınızı etkileyecek günler. Giyeceğinizden tutun da.. Bir de bakıyorsunuz aranıza üçüncü bir mevsim giriyor. Pastırma Yazı. Şaşıp kalıyorsunuz.
Halk, hala Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ı çok seviyor.
Sevmek ne kelime halk Recep Tayyip Erdoğan’a vurgun…
Bir kez daha anladım ki Recep Tayyip Erdoğan hangi sıfatla gelirse gelsin halk Erdoğan’ın unvanına, sıfatına, partisine değil bizatihi kendisine vurgun…
İnsan, ölüm karşısında çaresiz... İnsan, ölüm karşısında umutsuz... İnsan, ölüm karşısında eli kolu bağlı... Bir şey yapamıyor. Sonuçta kabullenip bağrına taş basıyor. Yüreğindeki yarayı keskin bir bıçakla dağlıyor...
Ve zaman...
Zaman su gibi akıp gidiyor. Günler gelip geçiyor.
Her gün binlerce kişi
eczacının, muadil ilaç verirken hasta ve doktora karşı verdiği mücadelesinde neler yaşadığını herkes bilsin istedim.
Bence bir sakıncası yok.Hatta yeni ABD başkanı bile seçilmesini isterdim.
Hoş çekincem olsa bile kim beni dinler...
Barışın, kavga ve savaşlardan sonra yapılması tuhafıma gitti. Biraz irdelemek istedim. Neden önce yapılmıyor değil mi ?
Di̇ki̇li̇ Eki̇n Dergi̇si̇'ni̇n Mart 2014 Tari̇hli̇ 76.sayisinin Tanitimi.
Sabah kalkıyodum. Elimi yüzümü yıkayıp yemamı yiyodum. Sıra oluyoduk. Koşuyoduk, yürüyoduk, yemaa geliyoduk. Öğlen yemamı yiyodum. Sonra yine sıra oluyoduk. Yürüyoduk yürüyoduk geliyoduk. Akşam yemamı yiyip yatıyodum.”demiş. “E başka, başka bir şey olmadı mı?” demişler. “Yok, hepsi böyleydi.” demiş.
Yarın yok olup gittiğimiz de şefaatçi lazımsa uzakta aramaya gerek yok.
İşte yanı başımızda cennetin anahtarı.
