"Yarın ne okuyacağımı bilmek, dün ne yediğimi bilmekten daha az düşündürücü." – Terry Pratchett (kurgusal alıntı)"
"Yarın ne okuyacağımı bilmek, dün ne yediğimi bilmekten daha az düşündürücü." – Terry Pratchett (kurgusal alıntı)"
Yalanın dolanın ihanetin, acımasızlığın altında artan korkular mı saklı?. Doğruyu söylemekten korktukça yalan, kaybetmekten korktukça ihanet, ezilmekten korktukça şiddet, kaçınılmaz mı oluyor acaba?
bugünlerde rüyaya vuruyorken kendimi, bir şeyler bekler oldum gecelerden ardarda yazılmış binlerce mısraya sığamayan aşk hikayeleri gibi. çemberler çiziyorum kafamda, herbirinin merkezini başka başka yerlere çiviliyorum....
Her İnsan bir şeye aşıktır, Aşık olunan şey ise Sevgilidir ancak,
Kimine maldır, kimine makamdır, Sevgili.Kimine evlat, kimine çiçek…
Kiminin Erkek, kiminin Dişidir, Sevgilisi, kimine ise mey...
Her İnsan bir Şey’e tapar, tapıcıdır zira İnsan,
Ve her İnsan, taptığının, aşık
Karmakarışık düşünceler arasından sıyrılmak için , ufacık bir adım atmaktan aciz ben; nasıl olurda istediklerimi yapmak için,o kadar zahmete katlanabilirim.
Ben üç yaşımdayken eve bir beşik geldi. İçinde çirkin, buruş buruş, sürekli ağlayan, ellerini kollarını sallayan bir bir bebek. Kardeşin dediler. Anneannem'' Senin pabucun dama atıldı''dedi. Günlerce karşı evlerin damlarına bakıp pabuçlarımı aradım.
Bilirsin! Aklıma eseni yaparım. Ama sen estin mi ne yapacağımı şaşırıyorum artık.
Kalbim konuşuyor, şiirler konuşuyor sadece sen anlıyorsun! Biliyorum. Kimi kasırga, kimi meltem ya da sonbaharda bir rüzgar..
Değmez ne çok aşk için ipotek ettik yüreklerimizin değerini.. Ne çok borçlandık karşılıksız aşk senetlerine.. Sahte paralar gibi sahte insanlar da geçiyormuş aşk alışverişlerinde.. Belki de parayı bir türlü sevemediğimiz için ayırt edemedik sahtesini..N
Her birimiz tecavüzle yaşıyoruz. Ve ölüler diyarında, yaşayanları bulma umudumuz kayboldukça, bunu atlatmamız daha da zorlaşıyor. Yeniliyoruz hayata… Gözlerimiz kapalı gidiyoruz. Uçsuz bucaksız bir karanlıkta, sürüklenip duruyoruz.
Huşû kaldırıldığı günden beridir, sevgilerimiz kuru lakırdı havasında. İşlerimiz ve niyetlerimiz soluksuz. Nicelerine nasip ettiği huşûnun damlası değse dudağımıza kalbimiz pırpır atmakta. Öyleyse bunu kovalamak, "her eve lazım" şeklinde düşünmektir boynu
.....Arkadaşlarımdan biri bana hayatın dilini çözemediğini, sanki etraftaki herkesin kendisinin hiç anlamadığı bir dilde konuştuklarını sandığını söylemişti. Bu benim de sık sık kapıldığım bir duygu olduğu için onu çok iyi anladım. ........
Sana 'mutlu aşk yoktur' demiştim, hatırladın mı?Ve sen bana bunun asla doğru olmadığını anlatıp durdun. Haklıydın. Peki ya sana hoşçakal demek zorunda olduğum o son dakikalar? Yanyana uyukladığımız gecelerin ertesi? Mutsuzluk senden ayrılmak zorunda olduğ
İlk defa birinin gözleri kelimesiz bıraktı beni. İçimin erkek yanı sendin ve senin içinin kadın yanı ben. Bu benzerliğin küçük gizleri vardı kimselerin anlamayacağı. Bazen benim iç sesimi senin dudaklarından duymak gibi. Kelimelerin anlatamayacağı öyle b
Her şeyin bu derece tekdüzeliği onun gölgelere hayranlığını daha da pekiştiriyordu. Hayat güzeldi artık onun için.
Nerde istikrarsız, nerde tutarsız nerde pireye küsüp yorgan yakan, başına gelen en küçük kazaya felaket süsü verip özelini kısan, kendini daraltan insanoğlu varsa gelip beni bulmaya kaldığı yerden devam ediyor... Bendeki arıza gediği çok ergonomik geliyor
Akşamüstü... Herkes aldanmış, aldatılmıştı yine...
Mehmet Rauf
