"Yazmak, aslında her şeyi en baştan bozmaktır; çünkü ancak o zaman yeniden inşa edebilirsin." — Franz Kafka"
"Yazmak, aslında her şeyi en baştan bozmaktır; çünkü ancak o zaman yeniden inşa edebilirsin." — Franz Kafka"
Merhaba özüm! Özünden kaybedenler sadece bir bedenden ibarettirler. Bizler ki yaratılmışların en yücesiyiz.
Unutmayalım ki gün gelecek tüm sesler kesilecek ve biz sadece amellerimizin sesini dinleyeceğiz. En yüce ses vicdanın sesidir o öyle bir sestir ki sessizliği bile sağır eder ve kötü kişileri kendi karanlığına gömer.
Bir bardak nasıl mecbursa suyla dolmaya, ben de öyle mecburum seninle olmaya. Çünkü ne dudaklarından uzak durmaya ne de susuz kalmaya tahammülüm var. Ne olur en daraldığım yerden tut beni. Yoksa durdurduğum yerde kırılıp parçalanacağım. Bir bardağın kenarına kondurulan dudak izi gibi öp beni. Bir ömür yapışsın bana
YZ
Bosna-Hersekin Başçarşısını, çeşmesini, dükkanlarını, kendine has tarzda sunulan kahvesini, köftesini, baklavasını, böreğini anlatma işini Influencerlara bırakalım. Bu kadim şehrin camileri, medrese ve tekkeleri, sanat eserleri Osmanlı mirasının gözle görülür âbidelerini anlatan birçok güzel insanla tanıştım.
Doğru bir tarih algısı için önce yaşadığınız
toplumu anlamanız gerekiyor
Dalkavukların en çok olduğu dönem, bir ülkenin en kötü idare edildiği dönemdir.
Sana bir şey itiraf edeyim mi, her yerde peşimdesin peşimde olmaya da hiç de sesin soluğun çıkmıyor. Benim laflarıma maydanoz olmuyorsun bazı ukala arkadaşlarım gibi, işte bu ziyadesi ile hoşuma gidiyor. Ben de senin üstüne basmamaya çalışıyorum, büyük gayret gösteriyorum bunun için inan ki... Hoş üstüne bassam bile
Küçük yaramaz bir kadının renkli gölgesi tuvallerin üzerinde yürüyor. Sek sek oynayan soket çoraplı bir kızın adımlarıyla eteklerinde maviden fıstık yeşillerine, mordan pembelere kadar rengarenk bir dünyanın izlerini bırakarak yürüyor. Arada bir kadının sureti vuruyor tuvale, kim olduğunu çıkaramıyoruz. Sahi, bu kim? Hatırası giderek uzaklaşmış, silinmeye yüz tutmuş
Güya günün en popüler sözüyle söze başlamış bizimkisi. Lakin köylü kadınlar ne dediğini anlamamışlar. Anlaşılmadığı için biraz da mahcup bir ses tonuyla cümlesini şöyle açar: “Hani tüm televizyonlarda haber olarak geçen Özgecan’ın tecavüz hadisesi var ya… İşte ondan bahsetmek istedim. Olayı protesto amaçlı açtım, bir erkek olarak sizlerden
Dün sen demedin mi arkadaşım için, gözünün üstünde kaşı var diye?
-Ben mi demişim, hem de dün? Şimdi burada karşısında bu sorulur mu? Dün sorsaydın cevap verirdim, yanlış anladığında meydana çıkardı!
-Ben mi yanlış anladım? Dün sen kahkahalar atarak söylüyordun, hem kaşının siyahlığı yakışmamış
O, Öyle alımlı bir peri ki billûr tebesümdür elinde bardak, dilinde söz. Konuşsa çağıl çağıl, sussa ipek tül; ne farkeder adı gül yahut betül. Suyun berraklığı kıskanır saflığını. Çayın buğusu imenir gözlerindeki neme. Harfler adını yazarken erir sulara. Gözler, hasret hasretinden uykulara. Gülde haset, lâlede gam nedeni; incecik
