"“İyi yazmak, bazen doğru kelimeleri bulmak değil, yanlış kelimeleri ustaca gizlemektir.” — Mark Twain"
"“İyi yazmak, bazen doğru kelimeleri bulmak değil, yanlış kelimeleri ustaca gizlemektir.” — Mark Twain"
Günlerin hayin pusularında kalmışım, ay doğmaz, güneş
gülmez pencerelerime, bilmesende bir derin
karanlıktayım.Sayki ölümüm sayki yetimim, sayki
ağlamaklıyım...
Canıma kastı var saatlerin, akrebi zehirliyor,
Kaç zamandır gözlere bakmadınız , ne zaman ilk heyecanınızı hissettiniz..kaç zamandır en mutlu anınızı düşündünüz..ilk öpüşmenizi..ilk sevişmenizive daha bir çok ilkleri
gideniniz gittiğiyle kaldı, kalanınız gidenle..
Ahh bir kadından öbür kadına taşıdığım yalnızlığım..
bak bana döndün yine..
Çıkarsın kentin sokaklarına, her birini ayrı ayrı dolaşır, ayrı ayrı insanların yüzlerine gözlerine bakarsın, göz göze gelebileceğin birini ararsın.
‘Aslında bu ben değilim, aslında ben sizin gibiyim’ demek için.
Anlarsın.. Kimsenin yüzünde gözü yoktur.
belki komik gelecek ama, daha uzun yazılar yazabilmek için tavsiye bekliyorum...
Hayata dokunmak, yaşamı tam dokunduğumuz yerden yakalamak belki de... Yaşamda bizim için çok önemli olduğunu belkide farkedemediğimiz bir duyuyu yüz üstüne çıkarmaktı tüm isteğim
Eğer herşeyi düşünebiliyorsan
Sağlıklısındır,
Sadece güzel şeyleri düşünüyorsan
Mutlusundur,
Eğer hiçbişey düşünmüyorsan
"Neyi görmedik ki bu hayatta… Neyi tatmadık ki… Bazen durup da hayatı günlük lüks zevklerle yaşadığımız için boş nitelendiriyoruz kendimizi." diye başlıyor Mehmet Cem UYSAL bu yazısına. Kendisini baştan keşfedercesine çok insana hayatlarındaki en gerçek aynayı sunuyor.
Mete ellerini,kollarını,bacaklarını neşeyle salladı,yataktan kalktı ve işe gitmek üzere otobüse bindi.Sabahın alaca karanlığını çok seviyordu,hafiften bir şarkı mırıldandı yol boyunca
p.s.her akapalı göz uyku değil,
her vede ayrılık değildir...
(bilmem biliyor musun?)
Umutsuzlukla bilenmiş bir çakıl taşı eski halını almayacağı gıbı onarılmaz bır gurur incitmiş vefasız bir dost olmuş vefalı bir dost kaybetmiştim..çakıl taşı misali..
sevgi varlığının olduğu her yerde, ben sende sen bende, bir yola çıktık birlikte, çok uzun gibi gelsede yıllar hep dün başlamış gibi ve yarında olmayacakmış gibi tam orta yerinde, bir varız, bir yokuz.
Hayat satranç oyununa benzer. Kimin hayatı kaç kare kaç metrekare bilinmez. Ama bir kare öne geçmek veya hayatın içinde daha fazla metrekare yer kaplamak için oynamak zorunda olduğumuz oyunlar vardır. Bunların arasında en zoru satrançtır. Doğru hamle mutluluk sonucunu doğurandır. Doğru hamlelerde bulunmanızı dilerim.
Yol göster bana küçük Didem. Yine birşeyler başa dönüyor. Neden bu kadar isteksizim. Bizi rahatsız eden ne? Neden huzursuzum. Neden en basit işi bile yapmak istemiyorum. Neden şu anda seninle konuşmaya çalışırken bile rahat değilim, ne oluyor bize? Lütfen içimizdeki ışığı yakmama yardım et. Önümüzde kuyuların açılmasından korkuyorum
Kurduğu her cümleyi, benim bitirmemi beklemesinden anlamalıydım, merhabalarında bu denli usta olan bir şehzadenin, elvedalarındaki acemiliğini...
