 |
 Anasayfa |
| Son
Eklenenler |
| Forumlar |
| Üyelik |
| Yazar
Katýlýmý |
| Yazar Kütüphaneleri |
 |
 |
Murat, Mevlüt, Muzaffer ve Ýsa
Ýsa Kantarcý
Roman > Korku Romaný
Murat, Mevlüt, Muzaffer ve Ýsa
“Ýsa, senin arkandayýz, Murat, Muzaffer ve ben, sen kafaný yorma.”
Balkonda sigara içiyordum öðleden sonra, güneþ var ama serindi hava, yaz bir türlü gelmedi, yaðmur, sel, her þey can sýkýcý. Kadýnlar, kýzlar can sýkýcý, çocuklar þeytan. Güzel, iþe yarar bir þey yok gibi. “Neden geldim hayata, bu ne iþ?” Bir yaþamak derdidir gidiyor. Ne istersem, en elde etmek istersem diþimle týrnaðýmda bir mücadele vermem
[DEVAMI]
|
|
|
• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
581
|
|
|
|
|
Yazmak ya da yazmamak üzerine bir eleþtiri... |
|
582
|
|
|
|
|
...ve iki paralel çizgi bir gün kesiþti... |
|
583
|
|
|
|
|
Hüznün boyasý olur muydu?ama odanýn duvarlarýndan hüzün akýyordu.Hüzünlü gözler boyamýþtý,vefasýz sineleri anarak.Duvarýn her hücresine saplanmýþ gözler gördüm,bazýlarýysa öyle tanýdýk ki. |
|
584
|
|
|
|
|
" Sana bugüne kadar kimseye anlatmadýðým, þimdiye kadar bana ait kalan bir dünyayý anlatacaðým.
Anlamak için sadece hayal gücüne ihtiyaç duyduðun bir serüvenin sonuna geliyoruz... Bundan sonra serüven yine sürecek, hayal gücüne yine ihtiyacýn olacak... A |
|
585
|
|
|
|
|
Belki yalnýzlýðýn verdiði bir burukluk, belki de kimlik arayýþý. Belki de temelsiz bir kiþilik mahsuniyeti. Ve insanýn hayatýna sýk sýk giren acý tecrübelerin getirdiði hüzün þekillenmesi.
|
|
586
|
|
|
|
|
Zaman mý deðiþti yoksa gerçek amacýndan mý saptý bilemiyorum. Sadece izliyorum olan biteni. |
|
587
|
|
|
|
|
Uzaktan kumandalý sömürgecilik. |
|
588
|
|
|
|
|
Zamanýmýzýn insaný doyma duygusundan uzak,amaçsýz ve yorgun dolaþýyor caddelerde.... |
|
589
|
|
|
|
|
Elimdeki künyemin zincirini sallayarak, parmaðýma dolayarak yürüdüm tekrar muhabereye doðuru. Belkide sallayýp doladýðým parmaklarýma kendi sallanmayýþsýzlýðýmdý.
|
|
590
|
|
|
|
|
anlamýný yitirmiþ... artýk sadece yanyana dizilmiþ üç harflik þey aþk dediðin ... efsunu bozulmuþ ürpermiyorum sen sevgiden…sevginden bahsederken titretmiyor artýk içimi… |
|
591
|
|
|
|
|
Yara sabýr ister. Kurcalanmayý, hatýrlanmayý sevmez. Unutulana kadar iyileþmez. Hele ki yara yüzde olduðunda!!! |
|
592
|
|
|
|
|
Ýnsan da acýnýn belleði yoktur.Gidene kadar geldiði biçimiyle yüzleþmek ve yeniden gelene kadar da gittiðini unutmak asýl olan algýlayýþýmýzdýr.Oysa bizde mutluluktan daha çok biriken ruhumuzun yüzleþmesiz yerlerinde ,son kez dünyaya bakana kadar bir afiþ gibi her defasýnda bize yangýnlar salan bir coþkudur acý.
|
|
593
|
|
|
|
|
Yol göster bana küçük Didem. Yine birþeyler baþa dönüyor. Neden bu kadar isteksizim. Bizi rahatsýz eden ne? Neden huzursuzum. Neden en basit iþi bile yapmak istemiyorum. Neden þu anda seninle konuþmaya çalýþýrken bile rahat deðilim, ne oluyor bize? Lütfen içimizdeki ýþýðý yakmama yardým et. Önümüzde kuyularýn açýlmasýndan korkuyorum ve etrafý görememekten. Neden hiç sesini çýkarmýyorsun, bana kýzgýn mýsýn? Lütfen konuþ benimle. Sessizliðin korkutuyor beni. Bilmeden incittim mi yoksa seni? Bir hatam varsa söyle. Telafi edeyim, kýz, baðýr, çaðýr ama konuþ ne olur. Ne hissediyorsan onu yaþa, paylaþ benimle. Söz, sözünü kesmeyeceðim, seni anlamak, yanýnda olmak, yaralarýný sarmak istiyorum. Bu kadarýný çok görme bana.
Ne oldu, benim neþeli, meraklý, heyecanlý, keyifli, güçlü, baþarýlý, Didemime. Caným benim üzmüþüm yine seni belli. Konuþmaya bile korkuyorsun þimdi. Haydi gel kollarýma birlikte sessizce oturalým. Konuþmaya zorlamayacaðým seni. Ama þunu bil ki seni üzen þey her neyse, seni üzmesine engel olamadýðým, seni yeterince koruyamadýðým için çok üzgünüm. Ne zaman konuþmak istersen ben burdayým, usulca seslenmen yeter. Hadi þimdi birlikte susalým. Ama izin verirsen ve sen de istersen saçlarýný okþarým. Saçlarýnýn kirli olmasý benim için önemli deðil. Ben seni nasýl olursan ol, ne hissedersen hisset. Nasýl görünürsen görün, her halinle seviyorum. Ve benimle olmak istediðin, bana ihtiyacýn olduðu her an yanýnda olmak istiyorum. Geçmiþte hatalýydým, biliyorum. Seni yýllarca yalnýz býraktým, varlýðýnýn farkýna bile varmadým. Ama þimdi, biliyorum ordasýn.
|
|
594
|
|
|
|
|
Sadece yazmak. Her gün adýma gönderilen, sadýk bir mektup gibi yazmak. |
|
595
|
|
|
|
|
Ve onlar bizim için vardýlar.Bizim hiçliðimizden çýkan ve var olan en deðerli herþeylerimizdi. |
|
596
|
|
|
|
|
ülkemizde kültür, sanat, kitapçýlýk daha çok; parasýz, pulsuz insanlarýn uðraþ alanýdýr. bu alana gönül ve emek verenler daha çok parayý, onun kudretini bilmeyenlerdir. para kazanmasýný da harcamasýný da bilmezler ve de böyle bir kaygýlarý da yoktur. böyleleri yeteneklerini, ailelerinin imkanlarýný da zorlayarak kültürel ve sanatsal alana yönelirler. .. |
|
597
|
|
|
|
|
'hayat,ölümdür; ölüm ise, yerine konulanlarla gerçekleþen sonsuzluktur' dedi sevinerek...
susuyordu ölüm! ...
|
|
598
|
|
|
|
|
Hayat bu deðil miydi özünde, yüreðinin götürdüðü yere gitmek ve gittiðin yerde mutlu olabilmek. Kimsenin ne düþündüðünü, ne hissettiðini, ne dediðini önemsemeden. Dilediðin gibi yaþayabilmek hayatý... |
|
599
|
|
|
|
|
Eli yüzümde Tanrýmýn, geldiðinde verdiði selamla dudaklarý alnýmda. Yüreðim sökülüyor yerinden, ellerim ateþ parçasý altý asrýn hasretinden. Dokunsam Tanrýma küle dönecek, arkama saklýyorum ellerimi. Dokunsam Tanrýma beni asýrlardýr bekletmesinden utanacak. Ben bile küle dönerim dokunsam. |
|
600
|
|
|
|
|
Ne soyumuzu biz seçiyoruz, ne ýrkýmýzý, ne dilimizi, ne bedenimizi, ne zekâ seviyemizi, ne yeteneklerimizi. Bir çadýrda doðabilirdik ya da Afrika’daki bir yam yam kabilesinde. Allah, aklýmýzý, servetimizi, makamýmýzý, çocuðumuzu, güzelliðimizi, yeteneðimizi, saðlýðýmýzý alýverse, onlarý tekrar bize kim verebilir? |
|
|
|
