Türkiye’de seçim dönemi yaklaşınca herkes, siyasi düşüncelerini de bu sitelerde paylaşmaya başladı. Olumlu ya da olumsuz. Herkes bir şeyler söyledi. Bana göre bu gayet normal, gayet doğru ve güzel bir yaklaşım tarzı. Herkesin bunu hoş karşılamasını beklerdim. Oysa ilk tepki Başbakan Sayın Recep Tayyip Erdoğan’dan geldi. Ve “İnsanımızı

Günlerdir gözümün önünde çift çift, lodos poyraz, yağmur çamur demeden kavgasız gürültüsüz, sakin sakin avlanan, kendi aralarında doyumsuz, bitmez sohbetlerini sürdüren flamingolarla şu mağrur, vurdum duymaz, hazır lopçu balıkçılları anlatmaya kalkışıyorum. Olmuyor.
"Onların, insanların, kendimin aşk meşk hallerini, içsel yolculuklarımı, anacığımın nice çileyle yoğrulmuş ömründe Arafa

Bizim okur yazar olmayan ya da çok az okuma yazma bilen Anadolu insanının Amerikaya verdikleri isim Emelikan. Ne de güzel bozmuş kelimeyi ve gerçek anlamına yakıştırmış, değil mi?

Arap Baharı diye başlayan süreç, Tunus, Mısır ve Libya diktatörlerini götürdü ama Suriyede ters tepti ve iki yüz bin kadar insan öldü

İsrailli tarihçi Prof. İlan Pappe Siyonizmi yerleşimci bir sömürge hareketi olarak tanımlar: Kurucuları, kendilerine bir devlet kurmak isteyen Avrupalı Yahudilerdir. Genel sorunsal bir devlet kurmak için başka insanların yaşadığı toprakları seçmiş olmalarıdır. Aynı ilk yerleşimci Amerikalıların yerlilere yaptığı gibi Siyonistler de Filistin halkına benzer biçimde soykırım uyguladılar. 1948

Sadece mescidde değil artık; riyâ her yerde
En başta siyasette
Bürokraside, üniversitede, yazılı ve görsel medyada, ticarette, sanayide, sporda, çarşıda, pazarda

51 yıldır başka bir ulusu işgal altında tutuyoruz. İçinizde iki tür insanlık algısı olduğuna inanmaya başlamadan bir başka ulusu işgal edemez ve baskı altında tutamazsınız: Biz kendimiz işgali yasallaştırıyoruz. Şundan eminim ki Filistinlerle çatışmanın sürmesi bizi daha insanlık dışı yaratıklar hale getiriyor. Hayvani, ırkçı, acımasız oluyoruz. Davit Grosman

Onlarca yıl ülkemizin çocukları da, birbirine kırdırıldı. Ateş düştüğü yeri yaktı hep, nice ocak söndü. Köyler bombalandı, boşaltıldı, insanlar yerinden yurdundan edildi. Şehirler göç edenlerle doldu, göçün yarattığı sorunlar yaşandı, yaşanmakta.
Ayrı devlet, demokratik özerklik, federatif yapı derken, şimdilik üniter devlette pazarlık bağlandı. Bizim sınırlar, Misakı

İçimden haykırmak geliyor: Yuh, yani bir Fransız gibi de mi olamayacağız! diye

Solcusuyla, sağcısıyla, köylüsüyle, şehirlisiyle, inananı, tereddüt edeniyle beklenen insandı Tayyip Erdoğan. İstanbulu çöplükten almış şehirleştirmiş, kokmak üzere olan insanlara en lazım olanı; suyu getirmişti. İstanbul kurtulmuşsa Türkiye de kurtulabilirdi pislik ve düzenbazlıklardan.

Televizyon kanalları bir ülkenin çok önemli iletişim araçlarıdır. Adaletin terazisi her konuda bir simgedir.
Televizyon kanallarında yayınlanması gerekirken,
atlayıp geçtiğimiz pek çok konu var. Kültür haritamızı
önümüze alır, zihnimizle gezinirsek bu konuları
görebiliriz. Saygılarımla.

Neynovanın cehennemsi sıcağında o masumları lime lime doğrayıp, çadırları ateşe verip suçsuz bedenleri çiğneyenler kadar, o gün o cinayetlere seyirci kalan seyirciler de suçluydular işte!

Mustafa Albayrakın Umran dergisinin Haziran 2014 tarihli, 238. sayısında yayınlanan yazısının başlığı çok ilgimi çekti; Siyasi Yorumda Basireti Bağlanan Köşe Yazarları. Yazıyı hemen okudum. Başlık kadar içerik de ilgi çekecek kadar varmış.

Bu coğrafyada, sürekli birbirine kırdırılan halklar, daha mı zenginleşiyor; huzura, güvene, barışa kavuşuyor yoksa aksi mi oluyor? Irak, Libya, Yemen, Mısır halkları, şu ünlü baharlarından(!) sonra şimdi daha mı mutlu? Ellerinden alınan, talan edilen zenginlikler bu halkların yararına mı kullanılıyor şimdi? Diktatörlerden kurtuldular ama daha özgür ve demokratik

Ey Turgut Özal Müzesi’nde sergilenen, kalleşlerin kurşunlarına hedef olan mikrofon direği;
Dimdik doğrularak ayağa kalk!...
Kalk ayağa ve zamana tanıklık et…
Çarpıtılmak istenilen tarihe şahitliğini tam olarak yap.
Titreme, eğilme, dik dur…

DEDAŞ, Güneydoğu Anadolu illerinde, herhangi bir arıza durumu yokken de, kasten elektrikleri
sık sık kesince, her yerde sosyal patlamalara neden oldu. Birçok yerde tepkilerle halk, DEDAŞ binalarını taşlıyor, hatta binayı ateşe verecek kadar ileri gidilebiliyor. Halk, hakkını arıyor ve acilen çözüm istiyor.

Her şeye yeni başlamış değiliz, ancak yeniden başlamak için geç kalmışta değiliz.

Otuz yıldır, sürekli yeni partiler ve yeni oluşumlar kurularak, sanki Kürt halkı, gereksiz yere oyalanıyor. Adeta Kürt halkına, sağlıklı düşünme fırsatı verilmek istenmiyor gibi. Bu mantık, demokratik değildir; vicdani de olabilir mi?

Büyük Marmara Depreminin bu gece olduğunu düşün Sallanalım da sallanalım O anda çaresizce dualar edelim de edelim Peki ya sonra?

Parti içi gerçek demokrasi uygulanabilirse; her kadro ve her delege, demokratik bir ahlak ile davranış sergileyebilir ise; her konu ve her karar, en demokratik bir tarzda konuşulup, tartışılabilir ise, hiç bir problem yaşanmadan, tüm sorunların hakkından gelinebileceğine inanıyorum. Eleştiri ve özeleştiri mekanizması, en samimi duygularla, içtenlikle doğru bir