12 Eylül faşizmi, askeri vesayet rejiminin sadece bir sonucuydu ve biz, bunu görmezden gelemeyiz. Onun için, bu vesayetçi despotizmi referandumda tarihin çöplüğüne gömmeye mahkumuz ve çocuklarımızın geleceği için buna mecburuz. Asıl mücadele de ondan sonra başlayacaktır. 12 Eylüldeki referandum, bir son değil, demokratik mücadele açısından bir başlangıç olarak

Kendimi, demokrasiyi çok seven, seçim dönemlerini bayram kabul eden bir insan olarak tarif edebilirim. Ancak ülkemiz ve özellikle ilimizdeki siyasetin yapmacık, halkı küçümseyen, enayi yerine koyan, halka gerçek manada seçme hakkı tanımayan yapısından da son derece rahatsızım.

Osmanlı İmparatorluğunun Duraklama ve Gerileme dönemlerinde ordu herzaman gericiliğin ve tutuculuğun kalesi olmuştur. Yeniçeri ayaklanmaları ve isyanlar gavurlaşma olarak görülen modernleşme ve yenileşmeye karşı eylemlerdir. Atatürk sonrası Cumhuriyet döneminde de, ordu tarafından gerçekleştirilen askeri darbelerin genelde modernlik demokrasi karşıtı ve karşı devrimci bir yapıda olduğu gözlemlenmiştir.

Analar ağlamasın diye çıkılan yolda bugün geldiğimiz noktada analar ağlamıyor-çok doğru. Anaların ağlamaktan gözlerinde yaş kalmadı Recep, sayende kan gövdeyi götürüyor. Sadece dağlar değil şehirler de karıştı.. Sen hala bir ton laf salatası ile günü kurtarma çabasındasın. Bütün bu Açılım kepazeliği ile ortalığı karıştıran ve teröristleri şımartan Recep

Demek ki hiç de öyle değilmiş. İçin için birtakım sıkıntılar varmış ki, gösteriler bir aydan fazladır sürüyormuş. Olgun ve mazbut görünen Tunus halkından bu denli büyük ve şiddetli bir hareket beklemeyen uluslar arası siyâset analistleri ve dünya medyası da pek uyanamamışlar ki, olayları nerdeyse son günde gündemlerine aldılar.

Bu dünyada sadece yiyip içip uyuyup s...işip günü kurtarmanın ötesinde şeyler olduğunu da lütfen o koca kafanız alsın..

Halkı küçümsemekle, halkı güdülecek bir sürü gibi görmekle, herşeyin en iyisini ben bilirim, ben söylerim, ben yaparım mantığıyla bir yere varılamayacağı açıktır. Geçmişte bu ülkede askerler, anayasa ve demokrasiyi hiçe sayarak, çok ciddi ve onarılması olanaksız hatalar yapmışlardır. Bunlar "askeri" değil, "siyasal" hatalardır. Benzer hataların sürekli yinelenmesi ve

Türkiyenin aldığı askeri araç ve gereçleri ile PKKnın alabileceği askeri araç ve gereçleri kıyaslarsanız. Bir bölgedeki Milliyetçi Kürt Hareketinin gücüyle, Bu bölgeyi de içine alan kocaman bir devletin gücünün kıyaslanması söz konusudur. Amerika için Pazar önemlidir. Kime daha fazla ve karlı silah veya araç gereç satabiliyorsa başta onu

Kendi vatandaşının karnını doyuramayan bir hükümet, kaç yıldır Suriyeli besliyor, hem de 100 metre kare evler yetmeyip, 200-300 metre kare evler yapılması için emir ve tavsiyelerle..

AKP’den il, ilçe ya da belde belediye başkanlığını yürüten belediye başkanı tekrar aday olduğunda bir hesaplaşma sürecini de atlatmak durumunda.
Bu süreç için ilk anda aklınıza mevcut belediye yönetiminin kente yaptığı hizmetler ve bu hizmetlerin halkın teveccühünde nasıl bir noktada olacağı gibi bir hesaplaşma gelebilir. ...

Başlıktaki parantez içinde ünlem işaretinden de anlayacağınız gibi aslında ortada bomba momba yok! En azından şimdiye kadar yayımlananların içinde yok...
Amma velâkin gündemi de Wikileaks oluşturuyor. Birkaç kelâm da ben etmezsem içimde ukde kalır.
Bugüne kadar ortaya çıkanların içindeki leblebi çekirdek tadında dedikoduları ve

Türkiye’de medya denince nedense, İstanbul merkezli yayın yapan, gazeteler, televizyonlar akla gelir.
Oysa artık giderek güçlenen yerel medya İstanbul’dan yayın yapan ve “ulusal medya” olarak adlandırılan medya yapılanmasına karşı kafa tutmaya başlamıştır.

Bu haliyle KÜRESELLEŞMEYE tamamen karşıyım. Bu haliyle küreselleşme insanların kendileri olmalarını, özgür olmalarını, farklı olmalarını, çeşitli kültürler yaratmalarını engelleyen bir hapishane mekanizması. Herkesten beklenen şey düşünmeyi, tartışmayı, okumayı, konuşmayı bırakıp EĞLENMELERİ!! Sadece eğlenin.. Kendinizi hoş tutun.. Biz eğlenirken biz eğlenelim diye dünyanın dümenini çevirenlerin ne yaptığını hiç düşündük

Ancak Arap sokaklarındaki aniden yükselen seslerin pekte kendiliğinden yükseldiğine dair hala güçlü bir imaj yok. Yani nasıl olurda bir günden ertesi güne milyonların bilinçlendiğine dair kanaatimizi belirleyip, halkların kendi öz hareketliliği olarak kabul edelim?

'Siyaset' gerçekten de günümüz demokrasisinin gereği, şartı ve sağlayıcısı mıdır? Beynimize kazınan siyaset ve demokrasi kavramları birbirini ne kadar karşılar?
Düşün dur...

Elinden teraziyi alıp bir kenara fırlattılar. Üzerindeki beyaz entariyi hoyratça çıkarttılar. Yok, yok hayır, buna çıkartmak denmez; vahşice parçaladılar.

Tunus ve Mısır' da başlayan halk hareketleri ve devrim sürecinin değerlendirilmesi...

Yazar ve sanatçı olmak her dönemde ve her ülkede zor olmanın ötesinde geri kalmış ülkelerde ateşten gömlek giymekle eşdeğerdir.

Bu ülkede ne vakit özgürlükçü hareketler azıcık filizlenmeye başlasa, sesler az biraz özgürlük için yükselse; yasakçı ve dayatmacı zihniyet ayağa kalkmakta ve “Bölünüyoruz, parçalıyorlar bizi, vatanı satıyorlar! Ayağa kalk ey ehl-i vatan!” feryatları ile korku pompalayıp, ortalığı velveleye veriyorlar.

Bu seçime de, geçmişteki her seçim gibi, gerçek bir demokrasi mantığından uzak; sadece kimi demokrasi kırıntılarıyla, halklarımızın gözlerini boyama oyunlarıyla giriliyor. Bu internet çağında halkları cahil ve saf yerine koymak, cehaletin ta kendisidir.