"“Edebiyat, insanın kendi deliliğine verdiği onaydır; hem yazarın hem de okurun ortak çılgınlığı.” – Umberto Eco"
"“Edebiyat, insanın kendi deliliğine verdiği onaydır; hem yazarın hem de okurun ortak çılgınlığı.” – Umberto Eco"
Tutkuların serbestçe dolaşma kabiliyeti, onların sizde ne kadar süre yerleşik durumda kalacaklarına karar vermekten geçer. Çoğu insan bunun farkında bile olmadığından, elinden uçup giden tutkular, atmosferde dolaşır durur. Boşa giden hayatlardır aslında bunlar. Tutkudur bir ruha şeklini veren, et değil.
Doruklara çıkıp sonra kendini bırakarak kaymak ne güzel!Bedeninin kontrolünü kollara ve bacaklara vermek ne güzel! Titremek sarsılmak ve oh çekip rahatlamak ne güzel! Sert kayalardan içinin bir su gibi sızması, akmak ne güzel! Beyninin bir pamuk gibi aşk rüzgarıyla savrulması
ve tüm yaralarını sarması ne güzel!
Sacma sapan nedenlerle kavgalar, arka arkaya hakaretler ve beraberinde gereksiz kota kullanimi Gunumuz asklari bu kadar basit ne yazik ki.
sadakat, gönüllerde açan dostluk çiçeğinin her daim canlı kalmasının en güzel sebebidir.
Gözlerim şarap çanağı. İçiyorum gözyaşlarımı. Kurudukça göz pınarlarım, bakışlarımda güller yapraklarını döküyor. Kopuyor gözlerimden acının kızıl yaprakları. Kıpkırmızı bir damardan bakışlarım akıyor her yere.
Kadınları güzel yapan Tanrı, sevimli yapan Şeytandır.
Victor Hugo dünya barışını ve adaletini sağlayacak söylemlerde bulunurken,
Artık kızıla dönmüş ay, o kapkaranlık adanın ardından, o kapkaranlık sulara daldığında… Hani o anda… Kızıl karaya dönerken tam da… Tam da o anda işte… Karanlık sular da kızıl kızıl yanar mı acaba?...
Hissizlesiyorum artik Mutlu veya mutsuz olamiyor, tepki vermem gereken anlarda susmayi tercih ediyorum. Yanina biraz da sahte gulumseme ekleyeyim ki tam yerine rastgelsin
“Her boşluk bir şekilde dolar.Oyunu bırakan oyuncunun/oyuncuların yerini başkaları alıverir.”
Vatandaşın hiçbir şeyine güvenmiyor ve inanmıyorum. Okumayan, düşünmeyen bir toplumun nesine inanayım?
Ne söylesem boş artık dediğiniz anda ne olmasını istersiniz ?Düşleyin.............................
Sorun sen de değil bende. Çünkü senin kocaman yüreğinin içinden geçerken ben, hep bir şüpheler içindeyim. Şüphe!
Ayrılık: insanın kendisine, insanlara ve hayata dair duygularına ara vermesidir. Bu ara dönem, kişinin kendini sorgulaması ve kendini tekrar inşa etme sürecidir. Yoksa, hayata ve kendine karşı bir kopma ve küsme değildir. Hayatın inşasında, yanlış yapılanmanın önüne geçmek için bazen sorunların baş göstermesi gerekir ki yanlışlık ve hatalar
Kapıyı kapattığımda yoksun. Perdeleri örttüğümde varlığın da bana dışta kalır. Yüzümü sana döndüğümde karşımdasın, yüzümü çevirdiğimde yoksun. Sırtımı dönüp gidersem, arkamda bir gölge, kendimi sana döndüğümde önümdesin. Bir hareketimle seni yok sayarım.
Peki, yanlış tanıdığınızı doğru tanıyorum diye kendinize inandırmanız ya da düşünmenizi nasıl yorumlamak gerekiyor. Yani tanıyorum diye, değer verdiğimiz ya da değer vermediğimiz insana yaptığımız yakıştırmalar bir zulüm çeşidi değil midir? Değer verdiğimiz insanın zamanla değersizleşmesi, değersiz dediğimiz insanın zamanla değerli hala gelmesini nasıl açıklayabiliriz?
Açık dediğin kapıdan girebilmem için bir köpek belki de bir kedi olmam gerekiyor.Sahibine sadık bir köpek mi yoksa nankör bir kedi mi?Hangisi olmam gerektiğini söyle hiç olmazsa…
Onunla bittikten sonra Istanbul'la da bitmistim. Geri donmem artik buralara diyordum. Seviyordum Istanbul'u aslinda ama bu sehirde o varken nasil burada kalabilirdim ki?
Yalanlara Sığınmak İçinde Çıkamayacağım Çıkmaz Sokaklara Bizi Götürür.
