Etik bir ilke olarak, eğer bir roman hayal ürünü bir takım olayları sanki gerçekmiş gibi anlatıyorsa bu tür romanların başına “burada anlatılan olaylar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup gerçekle hiçbir ilgisi yoktur” gibisinden uyarılar konur. Böyle bir uyarı konulduğu halde yine de okur bu hayallerin arkasındaki gerçeği

İşine hayatıyla bağlı emekliliğin ucunda bir komiser hasta yatağında tesadüfen gördüğü bir dergi kapağı ile tekrar işine dönmek ister .Küçücük bir şüphenin büyük itiraflarla gerçeğe dönüşünün hikayesi.Kitap Komiserin İkinci dünya savaşı sırasında bir toplama kampında kişiliğinin öldürmeye hakkı olduğuna inanan piskopat bir doktorun peşinde ölüme önce cesurca sonra

Eğitim ve öğretim denildi mi dayanamam, konuşurum. Ne varsa bugüne kadar topladığım hepsini dağıtırım. Sevgili Osman Tatlı nın bir kitap eleştirisi düşündürür kaç gündür beni. Nasıl bir yazma aşkı? Zaman bulup yazamadığım. Her gün belleğime kazıdığım.

İnsanlar hep olumsuzlukları görüyorlar, güzel olanları paylaşmadıkları için belki de bu kadar depresif davranıyorlar. Birbirimize güzel sözler söylemek geçmiyor içimizden, hep birbirlerine suç atmakla meşgulüz çünkü.. görmek istediğimiz kadar görürüz görmek istemediklerimizi görmeyiz ..

Osmanlı Müziği mi Çğdaş Müzik mi konusunda yazılmış bir makaleye cevap...

Sonunu bile bile okuduğunuz kitaplardan.Ve belki de defalarca seyrettiğiniz ama sonunu görünce bir dahaki sefere sonunu kapamayı düşündüğünüz bir film.Asla seyretmeyince sonun gerçekleşmeyeceğini düşündüğünüz bir film belki de.Yıllardır süregelen bir ayrımın kitabı.Zenginler ve fakirlerin,hayaller ve hayalkırıklıkların,umutların insana dönüşmüş hali ,zavallılığın en dibi.Hayata gelmenin ızdırap olduğu,bunu çekerken bile kurulan

Doğruları oturmuş, hedefleri, idealleri olan bir insana hiçbir olumsuzluk ters tepki yapmaz. Tam tersine onu güçlendirir. Sabırla , inatla doğrunun üzerine gidilirse en azından kendi adımıza

Huriye Saraç’ın büyük bir ustalıkla kaleme aldığı anıroman yaşadığı acıların katıksız tam bir harmanıdır. Bunlar öylesine bir acı ki, her satırından doğan öfke seli okurun yüreğine akar; onunla özdeşleşir; yazarın çok naif betimlemelerinin peşinden öfkenin kara doruğuna çıkar.

Hiçbir işgalcinin yaşamı sevdiği veya yaşatmaya özlem duyduğu görülmüş müdür ? Şimdiki hegemon yazarlar işte tam böyledirler. Kısırdırlar ve kurutmaya mahkumdurlar. Güvensizdirler, dolayısıyla bütün yeteneklerin zindancısı olmak zorundalar. Haksızlıkla geldiler, hakkı yazamıyorlar, dünyaları insansız ve haksızdır ve bir tek kendilerini bu topluma kakanları biliyorlar. Bağlılıkları yalnızca kakanlarına, kendi

Okuduğum iki kitap olan Zar Adam ve Zar Adamın Peşinden isimli kitaplar ve yazarı Luke Rhinehart'ı eleştirdim kendimce...

MÛSİKÎ kelimesinin yazılışı konusunda bir eleştiri...

Yoktan var etmek yaratıcıdan başka bir varlık için mümkün olamayacağına göre var olanın değer ve ehemmiyetinin farkında olmak gerek.

Bu kitabı Elif Şafak’ın Aşk’ından önce okumayı dilerdim.Çünkü bazı bilgilerin birbiriyle çelişmesi, farklı kaynaklardan yazılan çoğu şey sizi kitap okurken karmaşaya sürüklüyor, kitabın sihrini öldürüyor.

Bu yıpratıcı süreci doldururken bu günlerde elimde Cevat Akkanatın edebiyat hayat memat adlı denemelerden oluşan kitabı var. Kitap üç bölümden oluşuyor; Sanat Edebiyat , Edebiyat Hayat , Hayat Memat. Toplam 174 sayfadan oluşan bu eser, bazen kişisel, bazen toplumsal, bazen düşünsel, bazen edebi, bazen sanatsal eleştirilerden oluşan bir

Türk milletinin âb-ı hayat hükmünde değerleri ve değerlileri vardır. Bunlardan birisi de Cemil Meriç’tir. Meriç, ömrünü düşüncenin girdabında geçirmiş, Osmanlı’nın inkırazını içinde yaşamış ve hissetmiş bir akıl hocasıdır. O, fikir namusunu yüreğinin derinliklerinde hissetmiş, eğilip bükülmeden ve yalpalamadan dimdik ve haysiyetli bir duruş sergilemiştir.

Bu anlamda mesajı da evrensel… Her milli devletin bir resmi tarihi var. Zaferlerle süslenen ve şekillendirilen! Buradan bakarsak hepimizde biraz Albay Jouve’luk vardır.

Türk kültür, sanat ve edebiyat hayatının köklü bir geçmişi vardır. Milletimiz tarih sahnesine çıkışından beri bu sahalarda kıymetli eserler vermiştir. Günümüzde bazı değerler yozlaşsa da, bu sahalarda verilen eserler beklenen ilgiyi görmese de millet olarak bunlardan vazgeçecek değiliz. Milletleri geleceğe taşıyan, ruhları olgunlaştıran kültürel ve ebedî birikimlerdir. Türk

Bugün yaygın tartışmalardan biri de, özellikle internetin yaygınlaşmasıyla başlayan edebiyat kirliliğidir.

“iki hayatın var olduğunu ve hayal âlemin de bulunduğumuzu farz edersek, ağırlığın verilmesi gereken yeri bilenlerdendir demek yerinde olur” diyorsunuz.

İzedebiyat sitemizin, yazarları ve okuyucuları hiç bir şekilde yüzyüze gelemiyor tartışamıyor hep bir sınır, bir engel var arada, şimdi bu eksikliği facebook grubumuzu kurarak gidermeye çalıştık. Eleştiri, beklentiler ve sitemizde görmek isteyip de editörlerine ulaştıramadığımız sorunları tartışacağız. İzedebiyat editörlerinin de katılmasını istiyoruz. Biz bu siteye sahip çıkmaya kararlıyız.