"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
En çok neyi yakıştıramadımki kendime... Aşk acısı çekmeyi mi, yaralanmayı mı, gülüp geçmeyi beceremedim diye mi öfkelendim. Belki de “aşk kısa süreli bir ahenkti” gerçekten ama ben çocuksu bir saflıkla, belki dalgınlıkla, belki de bile bile...
Serin bir rüzgâr esiyor penceremden ruhuma doğru. Silinebilmiş dediğim geçmişim karşılıyor onu. Yaşananlar birer birer sorguya çekiliyor yalnızlığımda. Ayrılıklar kapılıp gitmek isterken rüzgâra, sevgiler bırakmıyor. Savrulup gitmek istiyorum. Hepsi gitsin diye. Geriye ne ayrılık kalmalı ne de sevdalar.
Bir kelebek uyanıyor içimde, kalbimin tam orta yerinde. Narince çırpmaya hazırlanıyor renklerle bezeli geniş kanatlarını. Kanatlarından önce maviyi bırakıyor içime. Mavinin derin sessizliğini ve gizemli anlamlılığını akıtıyor tüm bedenime.
Yakında yeniden doğucam o ilk iliklerime kadar doldurduğum her neyi... yamamam için aldığım nefesi merak ettiğim o ilk hissediş...
Hayaller vardir milyonlarca yil önce düsündügümüz, her defasinda yaklasmak icin cabaladigimiz,
Umutsuzluğa kapılmış bir kızın,yağmurlu bir gece sokakta yaptığı kısa yürüyüş anlatılmaktadır.Soğuk havayı ciğerlerine çekerken yalnızlığını ve geleceğini düşünmektedir.Hayatımızın kısa kesitlerinde aldığımız büyük kararlardan biri var bu yazıda.Sevgiyi a
Başladı ve bitti senin sevdan da herkesinki gibi. Yıllardır yaşıyorum dediğin dünya seni daha yeni kucaklamıştır ve acılarla yoğrulmayan hayat daha başlamamış masaldır.
...anlamıştı aynı şehirde yaşayıp aynı havayı teneffüs ederken elini tutup, gözlerinin içine bakamamanın ne kadar ağır olduğunu aşk ateşiyle yanarken kalbi…
...ah celal- i ask,
nazli bir yar olasan,
bicare kalasan,
arasan bucak bucak goz bebeklerine dusmus ay’ in izdusumlerini..........
.........nazli yare, kalan bir damla umudun harcanmasi... yar o ki, inletmektedir, kendi agitiyla masugunu. bicare, pespaye gonlun son zerresi terennum etmektedir nazende' yi...
Bitse de terk edemediğimiz sevgiler, ruhunun yerine bedeni ödünç kalan sevgililer
Bilir miydik, serüvenlerden bir daha asla onmaz yaralarla dönecektik evlerimize.
