"Yazmak, aslında, 'ne kadar az uyudum' demek için süslü bir yoldur." – Virginia Woolf (kurgusal)"
"Yazmak, aslında, 'ne kadar az uyudum' demek için süslü bir yoldur." – Virginia Woolf (kurgusal)"
Bir şehrin kar yağışında, dondurucu gökyüzünün altında paltoma sımsıkı sarılırken, bedenim evsizlerin barınağı gibi havaya sadece nefesin dumanını yayıyordu. Adımlarım mahşer yerinin koşturmalarındaydı.
Tüm insanlığın ilk evi olan Kâbe (Beytullah)yi bir düşünelim.. Yeryüzünde insan eliyle yapılmış en sade, en yalın küp bir ev ve içinde neredeyse hiçbir şey yok. Ne ölümsüzlüğe soyunmuş bir firavunun, ne de bir peygamberin mezarı..
Mutluluğun resmi çizilmez bir gülümseme ile mutluluk verilir. Mutluluk çizilmez, mutluluk çizilseydi mutluluk olmazdı, herkes istediği gibi çizerdi oysa mutluluğa resimle şekil verilmez,şekli ile gülümsetir sen karşındakine gülümseyince ona mutluluk veriyorsun o sana gülünce işte o zaman mutluluğun resmini çizmek yerine fotoğrafını çekiyorsunuz.
ihtiyaç; insanoğlunun doğumu ile ölümü arasında geçirdiği süre içerisinde maddi manevi giderilmesi beklenen maduriyetlerinden ibarettir.
ayaş ankaraya 60 km uzaklıkta beypazarı yolu üzerinde bir vadiye kurulmuş bir ilçe. ayaş tabiat zenginlikleri tarihi eserleri, kültür varlıkları şifalı kaplıca ve içmelerinin yanı sıra leziz sebze ve meyveleri ile haklı bir ün salmış..
"Şoför bey, daha ne kadar bekleyeceğiz? 15 dakikadır bekliyoruz!"
"Boş mu gidelim abla? Biz para kazanmayalım mı yani?"
"Yok öyle demek istemedim de, işimiz gücümüz var. Geç kalıyoruz."
"E o zaman ne minibüse biniyorsun abla, atla taksiye git!"
Çıkmazsa var ya, ki büyük ihtimalle çıkmayacak, bir de şöyle durumlar gelecek başınıza, bağırıp, çağıracaksınız, seri bilet aldıysanız belki de ağlayacaksınız, sevdiklerinizin kalbini kıracaksınız, niye çıkmadı diye... Anladık borçların var belki, çıksa iyi olurdu, borçlarını öderdin, ama, helalinden kazandığın paralar ile ödemeye çalış borçlarını...
Ne zaman o nemli labirentlerde "umut" diye yalvarırsın, o zaman yoluna o tek ve gerçek gül çıkacak.
Yansımalar gerçeğin kendisi değil. Üstüme düşen bakmak istediğim üzerime yağan beyaz partiküller gibi.
Bagirmalar, silah sesleri ve beraberinde gelen sessizlik kendini gostermisti. Anlamistim, sabah olmustu yine. Vatikan ve papaligin yikilmasindan sadece iki hafta gecmis, beraberinde tum Dunyada once ibadet yerleri daha sonra hukumetler birer birer silahli saldirilara ugramis ve patlatilmaya baslamisti.
Biz toplum olarak kuklaları çok severiz. Onların eylem ve söylemlerini zevkle ve heyecanla izleriz. Sabah akşam onlardan söz ederiz. Çılgınlıklarına, cesaretlerine, giyimlerine ve yaptıkları işlere hayran kalırız. Ve onlara benzemeye çalışırız.
Sahi diyorum bu yaşadıklarımız bir rüya ve kâbus mu diyerek kolumu çimdikliyorum, acıyor kolum demek ki rüya kâbus karabasan değil bir gerçekmiş Keşke ah keşke bir rüya olaydı bir karabasan olaydı uyanınca oh rüyaymış der rahatlardık...
Sonrasını düşünmeden yapılan o eylem yani o mahalle maçı; maçı yapanların bu dünyadaki Tanrısıdır. Fakat bunu o maçı yapanlardan kaçı anlar. Daha doğrusu kaçı zamanında anlar; bilmiyorum. Ama en azından son nefes bu işi çözer ümidindeyim... / Esasen hayatından memnun olmamak insanın kendi aklı gereğidir. Mutsuzluk zekayı gösterir
Hayat üç kelimeden ibarettir; Aptal için ... Hayret, Akıllı için ... Gayret, Tembel için ... S.ktiret ... Atakan Korkmaz
Şiirler not alırım. Ya kendim yazarım ya da en sevdiğim şairlerin özel şiirlerini.Bir sayfa çevirdim ve karşıma Cahit Külebi’nin ilk yayımlanan şiiri çıktı karşıma “Ayıcılar geçti,affedilmemiş insanlar geçti,Şehirler taş yürekliydi Şarkısı beyaz,İnsanların büyük rüyaları vardı,İnsanlar bir ölümle öldüler ki,Sevgiler arasında şaşırıp,Bir unuttular ki deme gitsin”.
Mutlu insan AN'ı yaşar , Mutsuz insan ANILAR'da yaşar ... Atakan Korkmaz
