"“Edebiyat, hayatın tadını kaçırmak için değil, ona alaycı bir kadeh kaldırmak içindir.” – Virginia Woolf"
"“Edebiyat, hayatın tadını kaçırmak için değil, ona alaycı bir kadeh kaldırmak içindir.” – Virginia Woolf"
Ya Çıkarsa Sorusuna Verilecek Cevaplardan Seçmeler
Hemen hemen haftanın her günü bir iki şans oyunu oynanan bir ülkemiz var. İşimiz Lotoya, totoya bir de Nato ile Cento'ya kaldıysa vay halimize, yandığımızı resmidir... Artık o şans oyunlarını oynayıp da zengin olursam ne yaparım diye sabahlara kadar hayaller
Ne kadar anı, ne kadar ayrıntı varsa büyüyor, hayali başka bir şey yaratıyor sanki. İçimde kendisiyle başbaşa kalmış tuhaf tuhaf karakterler.. Ya da kentin tamamı ruh sağlığı hastanesi, boyutlarını ancak deli edenlerin bildiği
YZ
Anaların babalarında, çocuklarında bilinçaltına canavar kelimesi sürekli pompalanıyor. Slogana bak, insanın aklı almıyor Kendi Canavarınızı Kendiniz Yaratın. bunun bir çizgi karakterle yapılması veya başka bir şekilde yapılması önemli değil. Küçük beyinlere canavarlık masum bir görünüşte pompalanıyor durmadan.
Refah seviyemiz arttı haliyle, hiç bir ev de tek televizyon yok artık İki, üç dört, hatta daha bile fazlaya çıkıyor evlerde ki televizyonların sayısı... Her ne kadar Avrupalılar ve Amerikalılar çok seyretmeyip, okuma yoluna gitseler de, biz Türk Toplumu bir türlü vazgeçemiyoruz televizyondan. İyi de etmiyoruz kanımca... Çocuklar
En mühimi Türk insanlarına yeni düşünce ve fikirler öğretilmesi gerek, özgürce düşünebilmelerinin önü sağlanması gerek.
bir şahsın içerisindeki sevinci dışa aktarabilmesi için izlemesi gereken yol hangisidir?
Belki de bizlere bahar diye dayatılan tüm sistemler bir aldatmacadır. Geçmiş zamanlardaki o sıcak ilişkiler, aile, komşuluk, sokak, mahalle, akrabalık velhasıl toplumda eşitliği gerçekleştiren o dayanışma ruhunun bugün nereye gittiğini hepimiz aramıyor muyuz? Onunla şunca yıllık hukukumuz var! sözünü nedense artık duyamaz olduk!
Çok güzel yaşamak. Her nefeste ruhunun diğer yarısına sarılmak muhteşem.
Muhteşem hayat, sen onu nasıl yaşarsan
başımıza gelen, bir an olsun unutmamamız gereken olaylardan ders çıkarmaktan neden uzak kalmayı tercih ediyoruz?
