• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1801
|
|
|
|
|
Otururken el ele tutuşmalar vardı mesela. "Aman kimse görmesin" bir
telaşla ellerimizi saklamaya çalışışımız. Şarkılara, şiirlere söz yürütürdüm
birde. |
|
1802
|
|
|
|
|
Unutulan tenhalarında bir aşk çıkmazının, boğulan ıslaklığında kendi göz yaşının… kimim ve nerdeyim? Hangi sözünle düştü son kalem de yoksa suskunluğun muydu yaratan bu enkazı? Kimsin ve nerdesin? Ne zaman ağır geldi taşımak bir sevdanın yükünü yoksa varolmayan bir sevda mıydı yaşadığım,yaşattığın? |
|
1803
|
|
|
|
|
okuyun ve ne kadar aşığım görün... |
|
1804
|
|
1805
|
|
|
|
|
Gitme…
Yalvarırım dur…
Son nefesim sende kaldı... |
|
1806
|
|
|
|
|
Git demesi gerekirken insanın, neredeyse gitme diye yalvaracak olması ne garip, bana gittiğini söyleyen gecenin yalancı olduğunu, gitti artık(!) diyen dostlarımın birer düşman olduğunu düşünmek ne garip. Sana sarılmadan uyuduğum gecelerin ömrümden sayılmadığını düşünmek ne garip. Aldığım nefeslerin içinde oksijen değil, sensiz geçen her dakika içini yüreğime lanet depoladığımı görmek ne garip… |
|
1807
|
|
|
|
|
İçinde birazcık sevgin olsaydı; Bana dair,
Bilseydin içimde kalan özlemini; Sana dair,
Böylesi kolay yalnız bırakmazdın beni, Bize dair.
Dostluk bize ölü şimdi.
|
|
1808
|
|
|
|
|
YALNIZLIĞI ELLERİME KARANLIK BİR GECE GİBİ VERDİĞİN GÜN SİLDİRDİM KAYDIMI YAŞAMAKTAN.
Gittin...
Denizsiz,siyah kentlerin geceleri uyuyamayan kaldırım bekçisiyim artık,cümlelerim yankı,ellerim ayazında sokakların.
|
|
1809
|
|
|
|
|
Sensiz bahar mı gelirmiş, sen varsan bahar... sensiz hayatımda kara kış var... |
|
1810
|
|
|
|
|
Gözümün karasında, şehrimi aydınlatan hayat felsefem. |
|
1811
|
|
|
|
|
Elveda ey sevgili!
Ve evrenin sonsuz derinliklerinde beklediği sevdiğine kavuşamayanlara...
Dinmeyen deli rüzgarların estiği sarp Anadolu yaylasının yiğit delikanlılarına...
Ve sen!
Benim güller içerisindeki karanfil bakışlı, delişmen kokulu ESKİMEZİM!
Sana da,sana da elveda!
|
|
1812
|
|
|
|
|
Bir bayanın bayansal yazılar yazması kadar kolay bir hadise yok, aşkı tanımlarken, aşkı özelleyip kendi aşkımızı anlatırken, erkek arkadaşımızın ya da eşimizin tavırlarını bayan bayana çekiştirirken sorun yok pek rahatızdır maşallah..! |
|
1813
|
|
|
|
|
Sıcaklığım unutmuş beni. Unutmaması geren bir yerde. Aklından çıkmamam gerekirken unutmuş..
Bakarken sıcaklığım bana. Görmemiş beni, gözlerine bakarken.Gözlerim onu aramış hep. Kalabalıklarda..
Canım yanarken sığınmışım sevgime. Bekliyormuş sevgim k |
|
1814
|
|
|
|
|
yipranisin, tukenisin adidir beklemek. bazen de inkar etmektir. umutlari bir tesbih tanesi gibi dagitmaktir zamana...
ve bir turlu bilemez bekleyen, nicin bekledigini. |
|
1815
|
|
|
|
|
Sebepsiz değildi bazen sevgiler... Hep masumiyeti yitirecek de değildi sebepler... Ruhu anlatmayı başaran gözler... Ve aşıkları gizleyen geceler...
|
|
1816
|
|
|
|
|
Saymadım kaç dünya oldu
Üstüme serpilen ölü toprağının ağırlığı |
|
1817
|
|
|
|
|
Seven, deli gibi aşık bir ruh var sana yaşayan bu bedenimde benim.
Yoksan hiçim varsan her şeyim, her şeyinim... |
|
1818
|
|
|
|
|
Umut ektiği tarlalar kuruduğunda, ölesiye susuzluk çeker insan. Hayat çoğu zaman seyrini ve hızını değiştirmeyen bir Doğu Ekspresi trenine benzer: Usul, gürültülü, yavaş… Ölüme doğru akıp gittiğini düşünürüz zamanın; ta ki o gelene kadar.
O diyorum. Adını söylemekten korkuyorum nedense. Dudaklarım kanar, yüreğim sızlar sanıyorum. Sonra usulca, biri içimden dilimden çalmasın diye fısıldıyorum. ‘Aşk’
|
|
1819
|
|
|
|
|
ben sana bakıyorum sense duvara.. |
|
1820
|
|
|
|
|
Kapat gözlerini ve bana bak: Ben diye ne varsa gördüğün, işte o senin yokluğun…
Cezmi Ersöz
|
|
Anasayfa
