• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1801
|
|
1802
|
|
|
|
Sevgisizliðin kelimelere vurduðu satýrlar... |
|
1803
|
|
|
|
1980 yýllardan baþlayan aþk mektuplarý... |
|
1804
|
|
|
|
Evet yaþlýydým. Evet deplasmandaydým. Evet hakem hata yapmýþtý. Hiç biri bir sebep olamadý aþksýzlýðýma. Eski hüzünlü þarkýlarýn hüznünü yenemedik. Hep yalnýzlýklara yürüdüm ben oysa. Hep mistik bir sensizliðe. Nerden baksan þehirler arasý yalnýzlýklar. |
|
1805
|
|
|
|
Yasak Aþklar yaþamak insan açý ve karmaþa getirir |
|
1806
|
|
|
|
Bu satýrlarý aðlayarak yazdým, belki daha çok þeyler yazabilirdim belki kalem elimden bir türlü düþmek istemedi ama bu yazýmýn böyle sade olmasýný istedim... |
|
1807
|
|
|
|
Aþk eskisi gibi karanlýkta kalacak.
Hiç istemesekte... |
|
1808
|
|
|
|
sýradýþýyým, sen olmasanda ben sýradýþýyým... |
|
1809
|
|
|
|
Ýlk kez aþýk oldum ve sevmeyi öðrendim... |
|
1810
|
|
|
|
yipranisin, tukenisin adidir beklemek. bazen de inkar etmektir. umutlari bir tesbih tanesi gibi dagitmaktir zamana...
ve bir turlu bilemez bekleyen, nicin bekledigini. |
|
1811
|
|
|
|
bu kaçýncý dünyaya geliþim saymadým. ölümüm yine elinden olacak bir kadýnýn. |
|
1812
|
|
|
|
okuyun ve ne kadar aþýðým görün... |
|
1813
|
|
|
|
yaðmurlar yaðsýn üstüne ve toprak çatlasýn utancýndan... |
|
1814
|
|
|
|
ben sana bakýyorum sense duvara.. |
|
1815
|
|
|
|
Unutulan tenhalarýnda bir aþk çýkmazýnýn, boðulan ýslaklýðýnda kendi göz yaþýnýn… kimim ve nerdeyim? Hangi sözünle düþtü son kalem de yoksa suskunluðun muydu yaratan bu enkazý? Kimsin ve nerdesin? Ne zaman aðýr geldi taþýmak bir sevdanýn yükünü yoksa varolmayan bir sevda mýydý yaþadýðým,yaþattýðýn? |
|
1816
|
|
|
|
Ama dedim ya;Duygularým baskýn çýkmýþtýr mantýðýma.Ve eminim;Yüreðimin sesi,hiçbir zaman otorite boþluðu yaþamayacaktýr mantýk karþýsýnda… |
|
1817
|
|
|
|
Sevmek sana göre deðilse çekil kenara yol ver sevenlere sevilenlere |
|
1818
|
|
|
|
Ýçimdeki sevgi öldürür seni, fazla yaklaþma sularýma, hem deniz tutar seni bilirim.... Tutarsam býrakmam |
|
1819
|
|
|
|
oysaki sen ayrýntýlarý gizlenen siyah-beyaz fotoðraflardaki bakýþlara aldandýn kanýmca... |
|
1820
|
|
|
|
Uzaklardasýn, bitmeyen yangýnlarýn içindesin, çaresizsin, umutsuzsun… Yani benim gibisin, biliyorum... Hiç bir tesellinin seni onarmayacaðýnýn da farkýndayým. Hiç bir teselli beni de onarmýyor çünkü... |
|