Asya Türklerinin fetihlerle kazanılan topraklarda ve adaletli hükümlerle elde edilen insan toplulukları üzerinde kurdukları tarihinin en uzun ömürlü devletinin son günlerinde genç bir asker dikkatleri çekiyor
Enver Paşa
Osmanlı Devletinin son Harbiye Nazırı yani şimdiki karşılığı ile Milli Savunma Bakanı Enver Paşa

Zaman denen girift bilmecenin bir dönemecinde Sancak Merkezi olan Kemahtan Erzincana doğru giderken, hemen yanınızda size vefalı bir dost gibi Fırat Nehri refakat eder. Bu ahbaplık; mevsimine göre kabına sığmayan acele ve köpüklü sularındaki ürperti veren korkuyla olabildiği gibi, yorgun ve durgun akışındaki kemaliyle ömrünün hazanını yaşayan bir

Sanıyorum yirmili yaşlarda Fatih Karagümrükte Cerrahi dergahında gece zikirlerinden sonra çay sohbetlerinin birinde duymuştum ismini. Hocamız onun için: Komünist, devrimci, şairdir, yazardır ama en az bizim kadar bu ülkeyi sever demişti.
Nasıl yani diye sorunca:
Yuşa yarın git bir kitapçıdan: Devlet Anayı al oku.

Düşünce üretmenin dost-düşman kodifikasyonu altına konulması, düşünce üretilmesini çok kısıtlamakta, hatta çok kereler engellemektedir. Bunun günümüzdeki en büyük örneği, Atatürk ismi etrafında oluşturulan cepheleşmedir. Türkiyenin siyasi şartları, Atatürk üzerinde zihinsel egzersizler yapılmasını cidden son derece çok zorlaştırmaktadır. Bunun, normal ve sıhhatli bir durum olduğunu söylemek mümkün olamaz.

Bu yazımdaki fikirlerimden dolayı birçok arkadaşım olayı teknik açıdan incelemeyip duygusal olarak ele alıp direk üstüme gelip beni de Cem Yılmaz gibi linç etmeye çalışacaktır diye düşünüyorum. Ancak doğru doğrudur, yanlış da yanlış. Bunun ötesi yok baştan söylemiş olayım.
O halde şimdi doğruları yazma vakti. Kimdir

20li yaşlarımda kitaba olan ilgimin artması yüzünden çok sıkıntılar çektim. Gerek kitap almaktaki imkansızlıklarım gerek bahşirelerle satın aldığım kitapları vakitsizliğim ve uğraşılarım yüzünden okuyamamışlığım beni hep hüzünlendirmiştir. Hatta çoğu kez satın aldığım ama okuyamadığım kitaplarımla özellikle geceleri göz göze geldiğimde seni okuyacağım az sabırlı ol dediğimi, kitabımın da

Sadece Türkiye değil, şimdilerde Avrupa da sık sık aynaya bakıyor. Şimdi ciddi ciddi sormak durumunda: Ben kimim? Ön kabullerini, eleştirel ve demokratik yanının deşifre etmeye elvermediği arkaik yanlarını görüyor aynada.

Sanıyorum 2019un son günüydü ve hava yeni kararmış gecesinde doğum günüm olan bugünde İstiklal Caddesine motosikletimle girmiş uygun bir yere park ettikten sonra biraz dolaşmak ve etrafı izlemek istemiştim

İlham, insan aklının ve gönlünün Cebrail kanadıyla okşanması, uyarılması. Yükselişini, manasını, tamamına erdirmek üzere yola çıkmış tüm kelimelerin en güzel adıyla mana gergefine uğrayarak ve uygun kumaşlarla istikametine devam etmesi.

Gecenin içinden bir şiir gibi / geldindi.. med cezir dedim med cezir!

Gecenin içinden bir şiir gibi / geldindi.. med cezir dedim med cezir!

Vatan sevgisi imandandır (Hadis-i Şerif) Vatan, uğruna ölünmeyi hak eden kutsal bir emanettir millete. Atalarımızın şanlı mirası, gelecek kuşakların henüz yaşanmamış ideal hatırasıdır

Bilgelik, düşünceye şekil verme sanatı. Bilgide seçicilik şart. Çok bilmek değil lüzumlu olanı bilmek sabit kriter. Tefekkür kaçınılmaz. Başka türlü, ilmin irfana, malumatın marifete dönüşmesi imkânsız. Çünkü, sonu olmayan dikey bir yolculuktan dem vuruyoruz

Sözünü kaptırmış gazap yeline / Hârı gönlümde al gülü yâr gördüm

Her güz buralardan geçer gidersiz, / Durun biraz, sual soram turnalar.

Başka konularda biraz fazla eğleştim mi, dostlarım sesleniyor oradan: Şiire dön Yuşa abi , şiire
Evet, şiirin geniş, kuşatıcı ve diriltici evrenine çağırıyor aslında dostlarım
İnsanı kirlerden, belki yaşadığımız günlerin karasından ancak şiirin temizleyebileceğine inanıyor.
Haksızlar mı?

Leyla yalnızlığı seven sen misin? / Gözyaşım ıslatsın omuzlarını /

Bir asude gönül düşmüştü yerlere / Davranıp da fizana sürün dediler

Gel deniz bağrıma gel, çağlayayım! / Çık benliğim üstüne çık, eriyeyim!

Gel deniz bağrıma gel, çağlayayım! / Çık benliğim üstüne çık, eriyeyim!